Uikhoven bij Maasmechelen, maandagavond 21.30 uur. Corny en Mireille maken zich op om naar bed te gaan. Niet boven in de slaapkamer, maar buiten. Anderhalf jaar geleden verhuisden ze hun bed naar de open veranda. Er staat een tv, er hangt een klok aan de muur en er staat een zetel. Zoals in veel kamers. Alleen slapen ze niet tussen vier muren. Een kant is volledig open. Er hangt wel een rolgordijn dat ze indien nodig naar beneden kunnen laten om de slagregen tegen te houden. Of wanneer het hevig waait.

Corny kijkt op de thermometer. Het is -2 graden. Toch denken ze er niet aan om voor een keer binnen te slapen. Of om een extra deken op bed te leggen of een fleece aan te trekken.

Dubbel donsdeken

“Niet nodig. We dragen ook geen thermisch ondergoed. Gewoon een pyjama. En we kruipen onder een dubbel donsdeken. Als het zo koud is zoals nu verwarmen we het bed een half uurtje met een elektrisch deken. Maar dat gaat snel weer uit omdat het gauw te warm wordt”, klinkt het.

Ze zijn er ooit in de zomer mee begonnen. Boven hadden ze het te warm. Buiten, onder een muskietennet tegen de insecten was het heerlijk. Nu willen we voor geen geld van de wereld meer naar een gewone kamer.

“De meeste mensen slapen in een kamertje van 3 bij 4 meter en houden, zeker in de winter, alle ramen dicht. Terwijl we slapen ademen we 12 tot 20 keer per minuut in en uit. Op die manier verplaatsen we met twee personen in één kamer 7 à 8.000 liter zuurstof op een nacht. Mijn vrouw en ik hebben allebei in de verpleging gewerkt. Als je ’s morgens de kamer van een patiënt binnenkwam, rook het daar altijd slecht door een gebrek aan zuurstof. De hersenen krijgen te weinig zuurstof en daardoor voelen mensen zich niet uitgerust of hebben ze hoofdpijn. Wij voelen ons super als we opstaan. Uitgeslapen en fris. Ik snurk ook niet meer sinds we buiten slapen”, zegt Corny.

Rond 3 uur in de nacht staat hij even op om naar het toilet te gaan. Weg van onder het warme deken de koude in. Het kwik is nu gezakt tot -3 graden maar het voelt kouder aan. “Geen last van”, klinkt het. “Moest het echt zo onprettig aanvoelen, zouden we toch gewoon binnen slapen. Maar dat doen we niet. We slapen nergens zo goed als hier”, zegt hij.

Caravan in Bütgenbach

“We hebben sinds kort een caravan in Bütgenbach, in Duitstalig België. We waren vorige week daar toen het er al sneeuwde en vroor. Ook toen hebben we met open ramen geslapen. We kunnen gewoon niet meer binnen slapen. We hebben verse lucht nodig.”

“In Scandinavische landen is het een traditie dat baby’s buiten een dutje doen in een kinderwagen of in een speciaal slaaphok. Ook als de thermometer onder nul gaat. Volgens de Scandinaviërs worden kinderen zo sterker, prikkelt het de zintuigen en krijgen ze meer vitamine D binnen door de zon”, klinkt het.

Om 6 uur in de ochtend is het kwik iets gestegen: -2 graden. Een uurtje later staan Corny en Mireille op en trekken ze hun kamerjas aan. Tijd voor het ontbijt. De thermometer in de woonkamer wijst 17 graden aan. Toch hebben ze het niet koud.

Kussen op hoofd

Je zou verwachten dat het bed tegen de ochtend klam aanvoelt, maar dat is niet zo. Mireille gooit alles open om het extra te laten verluchten en in de voormiddag maakt ze het bed weer keurig op. Zoals dat in de meeste Vlaamse slaapkamers gebeurt. Met dat verschil dat hun slaapkamer buiten staat. En dat ze vanavond weer in een koud bed moeten kruipen.

“Het is een gewoonte. Zoiets moet je niet van vandaag op morgen willen proberen. Zeker niet als het ’s nachts vriest. Dat is iets wat moet groeien. Als je het niet gewoon bent, voelt het nu misschien berekoud aan. Maar wij hebben daar geen last van. Plus drie of min drie, wij voelen het verschil niet eens we onder ons donsdeken liggen. Wat ik wel doe is een kussen rond mijn hoofd leggen. Ik begin een beetje kaal te worden en op mijn hoofd voel ik de koude wel”, zegt hij.