De match moest nog beginnen en je kreeg al een staande ovatie?

Marc Ghys: ‘Dat zal ik niet snel meer meemaken. Dat doet iets met een mens. Ik wist er ook helemaal niks van. Ik kon me dus niet voorbereiden (lacht). Maar als een volle tribune je toejuicht, dan blijft niemand daar onberoerd bij. Ook ik niet, en zeker niet als dat dan in je eigen stadion gebeurt. Heel mooi en iets om niet snel te vergeten. Ik heb dit seizoen voor deze club gedaan wat ik dacht dat ik moest doen. Ik heb altijd mijn hart laten spreken.’

Mooie momenten

Wat dit de laatste match van Racing?

‘Weet je, toen ik in mijn auto stapte en naar het stadion reed, had ik zeker niet zoiets van ‘dit is de laatste keer’. Het is wel onze laatste match in tweede klasse geweest en zoals het er nu naar uitziet, zal het nog heel lang duren voor zoiets nog eens zal gebeuren. Dat weet iedereen, maar ik maak me sterk dat deze club zal overleven. Het was een heel moeilijk seizoen. We moeten hier lessen uit trekken voor de toekomst. Dit mag niet meer gebeuren. Het is heel spijtig zoals het gelopen is en we mogen niet vergeten dat er ook mooie momenten waren.’

Aan wat denk je dan?

‘Aan de geweldige bekercampagne, hé. De winst in Genk met 0-1 en de achtste finale op Anderlecht die we met 4-1 verloren. We hadden ook een goede start van de competitie en daar had ‘meneer’ Pister (zoals Ghys hem noemt, red.) een heel groot aandeel in. Hij heeft schitterend werk geleverd, hé. Op een bepaald moment stonden we begin oktober netjes in de middenmoot mét goed voetbal. Dat was de verdienste van Pister. Als al die problemen er niet waren geweest, dan hadden we ons altijd gered.’

De competitie is gedaan. Wat brengt de toekomst?

‘Vorige week heb ik met technisch directeur Erwin De Kempeneer, crisismanager Jan Lhoëst en bestuurslid Ronny Van Aken samengezeten. Er is ons gevraagd een kern samen te stellen met beperkt budget voor derde klasse. Er loopt nog één piste met een mogelijke investeerder, daar zou deze week meer duidelijkheid over zijn. En de rest moeten ook wij afwachten.’