Josianne heeft haar verboden liefde gevonden. Ze zal hem helaas nooit meer in de armen kunnen sluiten

De herinnering aan een vurige kus in een café onder het Kortrijkse stadhuis en een verkreukte en gescheurde foto. Meer bleef voor Josianne niet over van de verboden liefde die ze begin jaren zestig kortstondig beleefde met de Britse soldaat Peter Baker. Intussen is ze al decennia gelukkig getrouwd met Henri, maar toch was ze sinds kort weer op zoek gegaan naar haar eerste lief. In onze krant van vorige woensdag deed ze nog een oproep.

En die zoektocht heeft sneller dan verwacht resultaat opgeleverd. Niet in de Britse regio Somerset, waar verschillende tipgevers op sociale media een Peter Baker gevonden meenden te hebben, maar veel dichter bij huis. In Wommelgem, bij Antwerpen.

Gestorven in 2004

Het was Renilda Verstraeten die het mysterie oploste. “Peter Baker is mijn oom en is hier in de gemeente heel zijn leven bekend geweest als Peter de ­Engelsman”, zegt Renilda. “Toen ik de foto in de media zag passeren van de man die languit in het gras lag, zag ik onmiddellijk de gelijkenissen met nonkel Peter (met Vlaamse e-klank uit­gesproken, nvdr.). Ook andere mensen die hem goed kenden, twijfelden geen seconde. En dus hebben we onmiddellijk contact opgenomen met Josianne en haar kleindochter Isabelle.”

Echt goed nieuws had Renilda wel niet voor haar. “Nonkel Peter is in 2004 gestorven aan een heel agressieve vorm van ALS. Hij was amper 64 jaar oud.”

Maar Renilda kon Jo­sianne wel honderduit vertellen over het leven van Peter de Engelsman. Hoe hij kort na Josianne haar tante Rosa leerde kennen. “Het koppel kreeg bewust nooit kinderen, omdat Rosa 19 jaar ouder was. Tante Rosa wist dat hij daarvoor een kortstondige relatie had met een jong meisje uit de Westhoek, maar de familie heeft nooit geweten dat het Josianne was.”

Peter zelf was een fervent wandelaar, werkte zijn leven lang als postverdeler bij de Bank van Brussel en verloor ­ondanks een halve eeuw in ons land nooit zijn accent, maar vooral ook nooit zijn Britse humor.

“Hoewel het niet leuk is om te horen dat Peter op jonge leeftijd is gestorven, ben ik opgelucht nu ik weet wat er van hem is geworden”, zegt Josianne met tranen in de ogen. “Nu kan ik hem eindelijk loslaten. Misschien dat ik ooit zijn graf nog eens ­bezoek in Wommelgem, dat is het enige wat aan hem herinnert. Laat dit vooral een les zijn voor de mensen die aan iemand blijven denken. Blijf niet denken, maar ga echt op zoek. Want voor je het weet, is het te laat.”