Je hebt headliners met sterallures - neen, ik ga echt niet opnieuw over Rihanna beginnen - en je hebt Bastille. De Britse popband is tegenwoordig overal. Je kan de radio niet opzetten of je hoort hen, in tv-series duikt hun muziek op en ze profiteren ook mee van het succes van videogames als FIFA door hun muziek als soundtrack te laten gebruiken.

“We zijn niet eens gamers”, zeggen de bandleden van Bastille wanneer ik hen in hun loge backstage ontmoet. “We zijn er zo slecht in. Het laatste dat we gespeeld hebben, moet Zelda geweest zijn.” Drummer Chris ‘Woody’ Wood onderbreekt meteen. “Niet veralgemenen. Ik doe dat graag, maar ik deed het zoveel dat ik ben moeten stoppen om de vrede in huis te bewaren.” “Omdat je je salontafel anders weer eens zou vernielen”, vult zanger Dan Smith aan. “Hij durft al eens op te gaan in die dingen en is zo slecht dat hij heel kwaad wordt als hij niet kan winnen.”

Surreëel

Jezelf zo overal horen, dat blijft ook voor de Britten vreemd. “Het is surreëel”, zegt Smith. “In de studio stop je zoveel energie en tijd in elk detail, van de teksten tot de productie, en daarna laat je het los en luister je er nooit meer naar. Je speelt de songs wel live, maar het is altijd schrikken wanneer je ze hoort op de bus of in een winkel.”

“Wat die spelletjes betreft”, komt Wood er nog even op terug, “dat is toch iets bijzonder. We deden vroeger zoveel moeite om potentiële fans te bereiken via Facebook en andere kanalen. Maar toen we op de soundtrack van een FIFA-spel kwamen, belde een oude klasgenoot me plots op om te zeggen dat hij het lied gehoord had tijdens het spelen. Het zal dan wel goed gaan met jou, zei hij me. Dat was meer een keerpunt dan alle optredens die we ooit gegeven hebben. Het is grappig.”

Bassist Will Farquarson valt lachend in. “Volgens mij is Hangin’, het lied dat op FIFA 16 stond, nog altijd het enige lied van ons dat mijn broer kent.”

Tweede thuis

Op de Pukkelpop-vrijdag was Bastille de headliner. “We zijn altijd enthousiast om in België te mogen spelen”, zeggen ze in koor. “Het was een van de eerste plaatsen buiten Groot-Brittannië waar we shows kunnen spelen hebben. Eerst in tenten, en dan langzaam naar grotere podia. We worden hier bovendien altijd zo warm ontvangen. Noem België gerust onze tweede thuis. Zo voelt het echt.”

Naast de festivals in ons land houdt Wood vooral van Cécémel. “Je moet de impact van chocolademelk niet onderschatten”, zegt hij lachend.

Zenuwen

Nu ze als headliner op Pukkelpop staan, zijn er toch wat zenuwen. “Het betekent heel veel voor ons om hier zo hoog op de affiche te staan. Het is gek om zo laat ’s avonds op een hoofdpodium te mogen spelen. Het geeft wel veel zenuwen, hoor. Het is zo verschillend van muziek maken in je slaapkamer. Dit is helemaal buiten mijn comfort zone, er is echt meer druk nu. Maar het begint langzaam te wennen. Ik doe niets liever dan optreden, ik amuseer me zo hard, dus dat is wel meegenomen. Het is niets voor mij om te doen alsof ik een grote rockster ben die er zich niets van aantrekt. Want dat doe ik wel.”

Eigen festival

Wanneer ik hen vraag wie ze op hun affiche zouden zetten als ze zelf een festival zouden organiseren, verschijnen pretlichtjes in hun ogen. “Als er een dode artiest bij mag zijn, dan zouden we zeker voor David Bowie gaan. Zonder twijfel.” En dan de lijst: Jay-Z, Kanye, Frank Ocean, Mura Masa, Hudson Mohawke, Anderson .Paak, Kaytranada, Regina Spektor, Vampire Weekend, Grizzly Bear, Yeasayer, Paul Simon, Mark Morrison, Queens of the Stone Age, Laura Marling, Whigfield, Toto en Craig David.

Of ze er zelf zouden spelen? “Ja natuurlijk, maar dan als eerste. Dan kunnen we daarna naar al die geweldige acts gaan kijken.”

“Geen kat zou komen”

En wie ze dan als headliner zouden zien? “Iedereen is headliner! Op hetzelfde moment! Alle podia staan dan in een cirkel rond het publiek en iedereen speelt op hetzelfde moment. Dan weten de mensen niet waar eerst kijken. En geen nooduitgang.”

“Of we maken er een soort van silent disco van. Iedereen heeft een koptelefoon op en kiest naar welke show hij of zij luistert. Het wordt het minst populaire festival ooit, geen kat zou komen.”