Met Sabrina Starke op de Parade: 'Misschien willen ze juist awkwardness creëren'

Je bent hier voor het eerst, hoe vind je het?

'Je ziet veel kleuren en kleine tentjes. Ik was meteen benieuwd naar wat er gebeurt in al die tentjes. Meestal ga je naar bekende namen in het theater, nu moet je echt een knop omzetten, openstaan en je laten verrassen. Het is niet per se dat ik denk: Ik ben weggeblazen. Maar het is altijd leuk om nieuwe dingen te zien.'

We gingen als eerst naar de expositie Shades of Silence van Elise van der Linden, waar het thema tijd centraal staat en je door een wereld van landschappen en architectuur dwaalt. Hoe was dat?
'Heel bijzonder. Ik houd van vervallen, oude dingen waar een verhaal achter zit. Vooral de video-projectie waar de combinatie van natuur en vervallen gebouwen naar voren komt vond ik mooi en rustgevend.'

Op een gegeven moment gaat het in deze expositie over de kwetsbaarheid van de mens in wisselwerking met de natuur. Hoe zie jij dit?
'De meeste mensen zien zichzelf los van de natuur. Maar wij zijn een onderdeel van een groter geheel en staan helemaal niet ver van de natuur af. Veel dingen die in de natuur gebeuren, gebeuren ook met de mens. Als de seizoenen bijvoorbeeld veranderen, veranderen wij ook. Ik vind deze expositie een mooie manier om mensen daar bewust van te maken. Het is niet iets waar mensen elke dag over nadenken.

Iedereen wil in een mooie wereld leven. Maar mensen staan er niet bij stil dat wij dat zelf in de hand hebben. Als je daar niet bij stilstaat, kun je ook niets veranderen. Je moet gewoon altijd jouw deel bijdragen.'

Elise van der Linden speelt ook met het begrip tijd. Ben jij je bewust van je tijd hier?
'Ik heb geleerd om in het moment te leven. Het heeft geen nut om heel erg bezig te zijn met de toekomst of met het verleden - dat is al voorbij. Je moet gewoon uitgaan van het nu. Het is niet zo dat ik niet plan, maar ik sta er wel heel erg bij stil. Stel dat ik er morgen niet meer ben, hoe vul ik dan mijn dag in?'

Hoe heb jij dat geleerd?
'Veel boeken lezen en levenservaring op doen. De maatschappij is ook heel erg ingericht op doelen. Als ik dat heb behaald, dàn ben ik gelukkig. Je geniet dan niet van de weg er naartoe.'

Ben jij nu gelukkig?
'Ja. Natuurlijk heb ik ook doelen, maar ik probeer heel erg te genieten van wat ik nu heb.'

Heb je een doel op muzikaal gebied?
'Ik zie mijn creativiteit als middel om mensen bewust te maken van zichzelf. Iedereen heeft een talent of een verhaal. Als iedereen dit verhaal deelt, heb je een wisselwerking van inspiratie. Dit hoeft niet per se muziek te zijn maar kan ook een dagelijks moment zijn. Daarom geloof ik heel erg in liefdevol naar andere mensen zijn - waar je ook komt. Je moet altijd proberen open te staan voor anderen.

We moeten ook meer ruimte in ons hoofd hebben om ons hart te laten spreken. We denken bij alles zoveel na. Mensen houden ervan om gelijk een plaatje te schetsen bij wat een ander denkt. Als we dat denken laten rusten, dan gaat het hart het overnemen.'

De tweede voorstelling die we bezochten was Facts over Fiction, waar in 15 minuten feiten werden gepresenteerd. Wat vond je hiervan?
'Het concept was tof maar ik moest er even inkomen. Tussen de feitjes zaten pauzes. Ik had persoonlijk meer behoefte aan een beetje meer actie. Het was wel interessant omdat je niet weet wat wel en niet waar was. Deze voorstelling vond in een heel kleine, intieme ruimte plaats en dat kan snel awkward worden. Dat moet je ook maar kunnen als artiest. Misschien is dat het.'

Wat?
'Dat het meer mijn eigen onzekerheid is. Dat ik denk: Ik wil meer pit, want ik vind het awkward. Maar ik weet de bedoeling van de makers niet, misschien willen zij juist wel awkwardness creëren.'

Zie je jezelf optreden in zo'n kleine ruimte?
'Ik dacht tijdens de voorstelling wel: Hoe zou ik dat vinden in zo'n kleine ruimte met zoveel mensen? Maar ik weet niet hoe ik dat zou beleven. Je moet ook echt om kunnen gaan met de emoties van de bezoekers.'