Bisschop Gerard de Korte: 'De afgelopen maand was niet de gemakkelijkste uit mijn leven'

De afgelopen maand zal ik niet snel vergeten. Bij gelegenheid van de Roze Zaterdag in ’s-Hertogenbosch had ik, onder strikte condities, toestemming gegeven om de kathedraal te gebruiken voor een oecumenische gebedsdienst aan het begin van de dag.

Toen dat nieuws naar buiten kwam, was er veel bijval, maar ook groeiende verontrusting. Om de bezorgde priesters en andere gelovigen gerust te stellen, schreef ik tijdens het pinksterweekend een brief. Maar deze brief over mijn beweegredenen heeft helaas niet de gewenste rust gebracht.

Omwille van de eenheid binnen mijn bisdom, vooral ook de eenheid tussen de bisschop en zijn priesters, voelde ik mij gedwongen de toestemming in te trekken. Een viering in de Sint Jan met een zegen door de bisschop bleek een brug te ver. Homoseksualiteit blijkt binnen de rooms-katholieke gemeenschap nog steeds een open zenuw.

Het is te vroeg voor een evaluatie van de afgelopen maand. Dat is iets voor later dit jaar. Ik zal dan ook wegen zoeken om de dialoog aan te gaan met de homoseksuele gemeenschap in het algemeen en katholieke homoseksuelen in het bijzonder.

Vandaag alleen nog één woord over mijn motivatie om de kathedraal ter beschikking te stellen. Natuurlijk was dat niet om te buigen voor een libertijnse cultuur. Veeleer dacht ik aan de homoseksuele parochianen die ik door de jaren heen heb ontmoet. Mannen en vrouwen die vaak worstelen met hun geaardheid, maar ook snakken naar een beetje geluk en een plek onder de zon. Juist voor hen moet de kerk een liefdevolle moeder zijn. Een trouwe moeder, ook al kan zij het gedrag van haar kinderen niet altijd begrijpen of goedkeuren.

Als wij het hebben over een plek onder de zon, denkt menigeen aan de hitte van vorige week. Sommigen genieten van tropische temperaturen, maar voor anderen, vooral zieken en ouderen, is het al gauw te warm. In ons gematigde land zijn ook extreme temperaturen gelukkig nooit van lange duur.

In de maanden juli en augustus wordt het kerkelijk werk gelukkig wat minder hectisch. Geen lezingen en bijna geen vergaderingen. Ik verheug me er op meer tijd te hebben om te lezen en te schrijven. Maar ook om nieuwe mensen te ontmoeten en zo het bisdom ’s-Hertogenbosch nog beter te leren kennen.

De zomerperiode biedt ook gelegenheid om meer tijd vrij te maken voor gebed en meditatie. Vakantie kan zo ook verbonden worden met het aloude deo vacare, vrij zijn voor God.

Voor een bisschop – maar het geldt voor alle bekleders van een kerkelijk ambt – is het belangrijk een biddend mens te blijven. Zo blijf ik mij bewust dat ik allereerst een geestelijk ambt bekleed, en probeer ik te voorkomen in technocratisch en bureaucratisch vaarwater te komen.

Bij het nadenken over de zomer schoot mij een prachtige titel voor Jezus te binnen. In onze christelijke traditie heet Christus de ‘zon der gerechtigheid’. In de afgelopen maand, die niet de gemakkelijkste maand van mijn leven is geweest, heb ik mij aan Hem vastgehouden. Beter is te zeggen dat Hij mij heeft vastgehouden.