Hoe tegenstander Rode Duivels twee van de beste trainers ter wereld niet (meer) wilde

© Photo News

De Rode Duivels nemen het komende zaterdag op tegen Griekenland in een belangrijke kwalificatiematch voor het WK. Opvallend is dat de twee coaches die in 2016 twee van de grootste voetbalprijzen wonnen, Fernando Santos met Portugal en Claudio Ranieri met Leicester, nog niet eens drie jaar geleden moesten vertrekken als hoofdtrainer bij Griekenland.

Wim Conings

Parijs, 11 juli 2016, even voorbij middernacht. In de hypermoderne perszaal van het Stade de France staat een grijzende man met tranen in de ogen. Zijn naam is Fernando Santos en hij heeft zijn vaderland Portugal net naar de Europese titel in het voetbal geleid.

Enkele maanden eerder had een leeftijdsgenoot van Santos ook al met de tranen in de ogen gestaan. Net zoals bij Santos leek het er niet op dat de Italiaan Claudio Ranieri ooit nog een grote prijs zou pakken als trainer. Op nauwelijks enkele maanden van elkaar beleefden ze elk hun eigen stunt.

© REUTERS

Op 9 januari van dit jaar waren beiden aanwezig in Zürich, Zwitserland. De jaarlijkse ceremonie van wereldvoetbalbond FIFA zag hen allebei in de top drie gestemd van beste trainers van het jaar 2016. Ranieri kreeg de prijs, Santos werd derde. Real Madrid-trainer Zinedine Zidane schurkte zich met iets meer aan spelerspotentieel tussen de twee in.

De twee zestigers hebben één ding gemeen: allebei moesten ze in 2014 ophoepelen als hoofdtrainer van Griekenland.

Het saaiste voetbal ter wereld

Beweren dat de Griekse nationale ploeg direct heeft bijgedragen tot de twee grote voetbalverrassingen van 2016, zou een brug te ver zijn. Ontkennen dat het Leicester van Ranieri of het Portugal van Santos gelijkenissen wegdragen met de mirakelploeg van Rehhagel die in 2004 het EK won, zou dat echter evenzeer zijn. Geen van de drie teams speelde dominant, maar elk waren ze ontzettend moeilijk te bespelen, laat staan te verslaan. Elk gingen ze uit van een stevige, no-nonsense verdediging.

De Grieken veroverden in 2004 Europa met ontzettend cynisch voetbal. Het saaiste voetbal ter wereld, heette het bij voetballiefhebbers. Doelpunten incasseren deden ze zo goed als niet en zelf scoren gebeurde eigenlijk ook maar nauwelijks. Het wonder van Lissabon kwam tot stand dankzij drie opeenvolgende 1-0 zeges.

© EPA

In de daaropvolgende jaren zou Griekenland, ondanks het missen van het WK 2006, van die doelpuntenstilte een handelsmerk maken. Het kwalificeerde zich voor het WK 2014 in Brazilië met een waanzinnig laag doelpuntensaldo: amper 12 doelpunten gescoord en 4 tegen in 10 matchen. De grootste zege van Griekenland op een groot toernooi is tot op de dag van vandaag nog steeds... 1-0.

Het werd meteen ook het grote punt van kritiek op toenmalig trainer Fernando Santos, die nochtans gewoon verder borduurde op de spelstijl van Otto Rehhagel. De Portugees werd naar de uitgang begeleid na de uitschakeling na penalty’s in de achtste finale van het WK 2014. Twee jaar later zou hij, in een hypermoderne perszaal in Parijs, de Grieken in het Grieks bedanken voor wat ze voor zijn carrière betekend hebben. Waarnemers beweren dat hij zijn tactische flexibiliteit te danken heeft aan zijn periode in het Griekse voetbal. “Hij heeft Portugal vergriekst”, zei sportjournalist Costas Bratsos daarover na de EK-zege van Portugal.

Toeval of cynisme?

De afgelopen jaren heeft men in Griekenland het roer proberen omgooien richting meer avontuurlijk voetbal, met wisselend succes. De kwalificatiecampagne voor Euro 2016 werd een Grieks drama. Onder Ranieri, die het probeerde in een wat meer aanvallende animatie, startten de Grieken met een pijnlijke één op twaalf na thuisnederlagen tegen Roemenië, Noord-Ierland en zelfs de Faeröer. Die laatste bleek er te veel aan en Ranieri mocht beschikken. De volgende opdracht van de Italiaan zou het sprookjesverhaal van Leicester worden, waar hij zou teruggrijpen naar een sterke defensieve organisatie en voetbal vanuit de omschakeling.

Was het puur toeval of bracht hun passages in Griekenland Ranieri en Santos het nodige cynisme bij waar ook Rehhagel prat op ging? Hoe dan ook gaat het nu beter met de nationale voetbalelf van de Grieken. Onder de Duitser Michael Skibbe schoten ze met tien op twaalf uitstekend uit de startblokken in de groep van de Rode Duivels. Al durven wij betwijfelen of de man die ooit nog Borussia Dortmund en Bayer Leverküsen onder zijn hoede had, ooit in Zürich zal raken begin januari.

Aangeboden door onze partners

HOOFDPUNTEN

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen