"Mijn prooi zal niet nodeloos lijden"

Valentine Thomas was tot vorige week een vrij onbekende speervisser, ook al had ze intussen al een aantal vangsten op haar naam staan die konden tellen. Maar het internet bracht daar nu verandering in. Foto’s van de Frans-Canadese vrouw werden onder de titel van "Godin van de jacht" massaal gedeeld en haar Instagram- en Facebook-account kregen plots duizenden volgers meer. Maar de 28-jarige Thomas, tot voor kort werkzaam in de financiële wereld als hedgefonds-medewerker, kreeg voor haar hobby ook de nodige kritiek te slikken.

Thomas mocht de afgelopen dagen haar verhaal kwijt op nieuwswebsites Uproxx, Buzzfeed, Daily Mail en News Corp Australia.

"Ik vind alle aandacht heus wel flatterend. Alleen focust men zich nu op het verkeerde aspect van de dingen die ik doe. Deze sport wordt nog te veel gedomineerd door 2 maten en 2 gewichten. Hetzelfde overkwam me toen ik ging werken in de financiële wereld. Ik had eigenlijk gehoopt dat er bij de vissport een opener geest zou zijn."

"Ik ben 4 jaar geleden met deze sport begonnen en sindsdien ben ik verslaafd geraakt aan de opwinding ervan en aan de nauwe band met het diepe blauwe water waarin je zwemt."

"Ik hou van koken, ik hou van de natuur en ik hou van avontuur. Deze sport past dus perfect in dat plaatje."

Dat ze onder meer "speer-slet" en "Jack the ripper" genoemd wordt op het internet, door tegenstanders van het jagen op vissen of door milieuactivisten, schudt ze van zich af: "De meeste mensen eten iedere dag vlees of vis. Dus op die manier weet je dat dieren zo behandeld worden. Om ons jagers dan terecht te wijzen, is eigenlijk doen alsof je niet beseft wat er op je bord ligt. Bovendien wordt er door ons gejaagd op één exemplaar, waardoor de schade voor het milieu beperkt blijft. Wij zien onder water juist het best wat de negatieve impact van het menselijke gedrag is op de fauna en flora van de zee."

"Ik heb veel respect voor mijn prooi en ik zorg er dan ook voor dat hij niet nodeloos moet lijden, dat hij onmiddellijk sterft, als ik hem raak."

"Het feit dat je op één exemplaar jaagt, doet je juist beseffen wat je zelf nodig hebt van voedsel. Het maakt van jou geen slecht individu, maar wel een realistisch mens. Ook het stuk vis dat je in de winkel koopt, is heus niet zonder bloed aan de handen daar geraakt."

In het diepe water liggen bovendien andere gevaren altijd op de loer. Haaien bijvoorbeeld. "Het moeilijkste is om dan niet te panikeren."

De kritiek dat haar vriend de vissen waarmee ze op foto’s poseert zou vangen, wuift ze weg: "Dat vindt vooral mijn vriend jammer. Dat mensen niet kunnen geloven dat ik zoiets kan."

Meest gelezen