Zal het boksen de Franse premier Edouard Philippe helpen in zijn ambt?
"Het is een sport die nuttig is in mijn beroep, het kalmeert me. Het is niet altijd geweld, het is een buitengewoon nobele sport", liet Philippe vorig jaar nog optekenen. Pohlmann geeft hem gelijk in "De bende van Annemie". "De sport lijkt zeer agressief, maar het is ook een sport waarbij je respect hebt voor je tegenstander. Je moet bepaalde regels in acht nemen. Het is niet zomaar op elkaar meppen. Je leert zelfbeheersing en zelfdiscipline, wat zeer belangrijk is."
Voor de politiek ziet hij twee voordelen: "Je leert de confrontatie aangaan -je moet die drempel over- en je leert incasseren. Je leert die meppen opvangen en de rebound inzetten." Pohlmann zegt dat je de "groove" die je bij boksen voelt, ook begint mee te nemen naar je werk. "Dat is onbewust. Boksen is ook reflexen aannemen. Politiek is een stiel waarmee veel ergernis gepaard gaat, en dat kan wel eens tot een uitbarsting leiden en je kan dat beter kanaliseren. Boksen is een manier daarvoor."
Pohlmann wijst erop dat je in een boksclub álle lagen van de bevolking tegenkomt. "Het is een dwarsdoorsnede van de samenleving. Het is een van de weinige sporten waar je alle sociale straten tegenkomt, bij lopen en fietsen heb je dat bijvoorbeeld veel minder. Boksen is gewoon twee handschoenen kopen, in de ring stappen en je bent begonnen."
Frankrijk is -zoals Italië en Cuba- een echt boksland. "Het is populair aan het worden", stelt Pohlmann vast. Philippe is trouwens niet de enige politicus-bokser. Zo hebben huidig Frans president Macron ex-premier Valls, en bij ons Theo Francken en Freya Van den Bossche gebokst.
