Grieken gaan op 20 september naar de stembus

Het zijn de tweede verkiezingen in Griekenland dit jaar. Begin januari won de ultralinkse partij Syriza van Alexis Tsipras de eerste stembusslag met de belofte om een einde te maken aan de besparingen die geëist worden door de rest van de eurozone en het Internationaal Muntfonds (IMF).

Als premier begon Tsipras met een krachtmeting met de schuldeisers; dat zijn vooral de EU, de ECB en het IMF, maar in juni was het geld in Athene op, stonden de Griekse banken op instorten en moest Tsipras door de knieën. Hij aanvaardde dan toch een derde hulpplan van 86 miljard, bekoppeld aan hervormingen, privatiseringen en nieuwe besparingen; dat allemaal verbonden aan een strikt tijdschema.

Dat leidde tot het afscheuren van de uiterst-linkse vleugel van Syriza die nu als "Volkseenheid" een nieuwe partij aan het vormen is. Tsipras schreef daarop nieuwe verkiezingen uit, waarvan hij hoopt dat hij een mandaat krijgt om de hervormingen alsnog door te voeren.

Tsipras hoopt echter vooral de Volkseenheid in snelheid te pakken zodat ze zich onvoldoende zouden kunnen voorbereiden op de verkiezingen. Hij heeft inmiddels ook ontslag genomen en is opgevolgd door interim-premier Vassiliki Thanou, de voorzitster van het Hooggerechtshof.

Met zo snel nieuwe verkiezingen hoopt Tsipras ook verdere afscheuringen of deserties in zijn partij Syriza voor te zijn. De conservatieve Nea Dimokratia zit met een interim-leider en lijkt ook niet echt klaar voor verkiezingen,al heeft die partij wel een politieke machine achter zich.

Vreemd genoeg zou een nieuw  mandaat van Tsipras de internationale geldschieters nog niet eens zo slecht uitkomen. Persoonlijk is hij vooralsnog populair bij veel Grieken die ook de gevolgen van zijn bocht van 180 graden nog niet aan de lijve ondervonden hebben.

Gehoopt wordt dat Tsipras een min of meer stabiele coalitie rond zich kan krijgen en de beloofde hervormingen alsnog kan uitvoeren. Omdat veel van de gevraagde hervormingen structurele ingrepen in het erg verouderde en inefficiënte overheidsapparaat en het economisch leven inhouden, zou een partij die historisch weinig of geen banden heeft met de door en door corrupte administratie meer internationaal vertrouwen genieten dan de oude machtspartijen van weleer die de overheid volgestopt hebben met hun "cliënten". 

Het zijn echter de Griekse kiezers die het laatste woord zullen hebben en die kunnen erg grillig zijn. Bovendien is niet zeker dat er een stabiele regering uit die verkiezingen zal komen.

Wat overblijft van Syriza, de partij van Alexis Tsipras, zou volgens de laatste peilingen met 29% van de stemmen nipt voorliggen op de conservatieve oppositiepartij Nea Dimokratia (27,8%).

Derde is de fascistische Gouden Dageraad (8,3%) voor de centrumpartij To Potami (6,7%) en de Volkseenheid (4,19%). Die laatste is de ultra-linkse afscheuring van Syriza.

De ANEL of Onafhankelijke Grieken, de rechtse coalitiepartner van Tsipras, zou de kiesdrempel van 3% niet meer halen, evenmin als de oude socialistische machtspartij Pasok.