Welk antwoord geef je aan jonge delinquenten? Hoe voorkom je dat ze opnieuw feiten plegen? Vlaanderen kan door de zesde staatshervorming het beleid rond jeugdcriminaliteit zelf vormgeven. Volgende week start daarover het debat. Regeringspartij N-VA gooit alvast de knuppel in het hoenderhok en pleit voor een strikte aanpak.

‘De nadruk in het jeugdsanctierecht moet liggen op de verantwoordelijkheid van de dader’, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Lorin Parys. ‘We stellen een evenwichtige aanpak voor die moet voorkomen dat iemand van de wieg tot de gevangenis in de jeugdzorg belandt. Nu vertrekt men vaak vanuit de veronderstelling dat de dader vooral bescherming nodig heeft. De basisvraag is: hoe kunnen we deze dader helpen? Daarmee zend je gemengde signalen uit, met het risico dat de dader denkt dat hij zelf enkel een slachtoffer van de omstandigheden is. Het slachtoffer blijft gefrustreerd achter. Een jongere die een crimineel feit pleegt, heeft in de eerste plaats nood aan duidelijkheid. Hij moet beseffen dat hij zelf verantwoordelijk is voor zijn daden. En hij moet leren daarmee om te gaan, zodat hij niet opnieuw criminele feiten pleegt. De hulpverlening, waar een dader ook recht op kan hebben, steken we in een apart traject.’

Huisarrest

Die visie op de aanpak van jeugdcriminaliteit houdt een stevige verandering in. Het Vlaams regeerakkoord heeft het dan wel over een ‘duidelijke, maatschappelijke reactie’ op jeugddelinquentie, de concrete invulling die de N-VA eraan geeft, stelt de kwestie op scherp. De partij wil duidelijk voortrekker zijn in de hertekening, de andere partijen riskeren op achtervolgen te zijn aangewezen.

Voor een reeks veranderingen en aanvullingen op het huidige systeem haalt de N-VA mosterd bij het strafrecht voor volwassenen. Opvallend is het pleidooi voor een enkelband voor minderjarige delinquenten.