Kirsten begon op haar 5 jaar te trainen bij OLSE. Op haar 14 jaar verliet ze het Katholiek Vlaams Verbond omdat er geen echte meisjesploeg meer was en vertrok naar Beerschot. De meisjesploeg U-15 speelde daar in de jongenscompetitie.

'Ik speelde graag tussen en tegen de jongens' vertelt Kirsten, 'want het maakt je harder. Je botst als meisje plots op het hardere en snellere mannenvoetbal, dus je kan niet anders dan meedoen. Ik ben er harder van geworden en heb ook veel meer techniek kunnen aanleren. Ik wist toen al dat ik dit ging nodig hebben op latere leeftijd.'

Nadat Beerschot failliet ging, ging Kirsten bij Achterbroek VV spelen. Na 1 jaar Achterbroek moesten de dames noodgedwongen een andere club zoeken en dat werd dan Wuustwezel FC. Ze traint er 2 tot 3 dagen per week en traint ook nog voor de nationale ploeg. Het Nationale Team (Red Flames U-17) kwam net terug van Letland waar ze alle drie de wedstrijden wonnen in een kwalificatieronde voor het EK 2015.

'Het is spijtig dat ik in Belgie geen mogelijkheden heb om van voetbal mijn beroep te maken. Damesvoetbal moet daarom meer kansen krijgen, we moeten bekender worden en een juiste plaats krijgen naast het mannenvoetbal. We trainen ook hard en we spelen ook met een mooie techniek. En bij ons dames, is de opbouw van het spel meestal van achter uit opbouwend, wat het ook aantrekkelijk maakt! Elk meisje kan wel ergens voetballen, maar de mogelijkheden zijn beperkt en het damesvoetbal krijgt te weinig aandacht.'