‘Na twintig minuten en in nog meer gangen het mohair truitje en de inhoud op kwaliteit te hebben getest, bereiken we kamer 411. Links staat de deur van de badkamer open. Aangezien ik niet veel verder zal geraken, zo moe, (...), zet ik haar even in de wacht op de wastafel. Zelf ga ik terug naar de gang. Daar moeten mijn overhemd, broek en onderbroek nog ergens liggen.’

Met deze prikkelende passage uit zijn nieuwe boek ‘Tot u spreekt Jan Mulder’ vertelt de Nederlander in Story openhartig over de scène die zich afgelopen zomer afspeelde in The Dominican, het Brusselse hotel waar hij verbleef tijdens de voorbije WK-zomer.

Je zou denken: wie vertelt dit nu spontaan? Want wat zal zijn vrouw hiervan vinden? Die vrouw, Johanna, vond er wonder boven wonder echter weinig aan. ‘Ze keek me na het lezen schalks aan en moest er hartelijk om lachen. Ik heb een leuke vrouw.’

Het is niet dat het hem vaak overkomt, en hij doet dit zeker niet aan de lopende band, vertelt Mulder. Daarvoor hecht hij te veel belang aan het huwelijk. ‘Ik ben trouw en hou van mijn vrouw’, klinkt het. ‘Maar dat heeft niks met seks te maken.’