Vader fietst meer dan 2.000 kilometer om hartslag overleden dochter te horen

Abbey was amper 16 jaar toen ze besloot dat ze zich wou registeren als orgaandonor. Een bewuste keuze, waarop haar familie heel fier was, maar waarvan ze nooit hadden kunnen verwachten dat die wens zo snel uitgevoerd zou worden.

In januari 2017 werd de 20-jarige Abbey samen met haar broer Austin bewusteloos met hun gezichten naar beneden in een zwembad gevonden in de Mexicaanse stad Cancun. De hulpverleners brachten het meisje nog naar het ziekenhuis maar de schade in haar hersenen was te groot. Austin is ondertussen aan de betere hand. Zijn zus stierf nog voor ze 21 zou worden.

Opmerkelijke kans

Haar vader Bill Conner was kapot van verdriet. Maar tegelijkertijd was hij fier op zijn dochter, die er zelf voor had gekozen om het leven te redden van anderen. Hij besloot die beslissing te eren door met een fietstocht van maar liefst 4.000 kilometer van Wisconsin naar Baton Rouge de aandacht te vestigen op het belang van orgaandonatie. Met haar beslissing om haar organen te doneren zorgde Abbey er immers voor dat andere mensen een tweede kans kregen om te leven. En dat onzelfzuchtige geschenk mocht de hele wereld ook gezien hebben.

Terwijl hij al aan het fietsen was - na zo’n 2.250 kilometer - kreeg hij een opmerkelijk bericht van het Broward Health Medical Center in de Amerikaanse staat Florida, waar zijn dochters lichaam geborgen lag. Daar was de organisatie van donoren zo aangedaan door het verhaal van Abbey en de toegewijde vader dat ze besloten om hem een onvergetelijke herinnering te geven.

Het ziekenhuis had vier brieven uitgestuurd naar mensen die dankzij Abbey een nieuw orgaan hadden gekregen. Eén van hen schreef terug: de man die met het hart van het meisje aan de dood had kunnen ontsnappen. Loumonth Jack had besloten dat hij heel graag wou kennismaken met haar vader, gewoon om even bedankt te kunnen zeggen.

Uniek moment

Op Vaderdag was het dan zo ver. Voor de gebouwen van het Broward Health Medical Center ontmoetten de twee mannen elkaar. Meteen vlogen ze elkaar in de armen, al hadden ze elkaar nog nooit gezien, ze wisten dat ze met elkaar verbonden waren. Toen de verplegers aan Bill een stethoscoop gaven, kon die voor het eerst in lange tijd luisteren naar het kloppen van het hart van zijn dochter.

De tranen stroomden van de vaders wangen, terwijl hij besefte hoe uniek het moment was. Zo stonden ze daar een tijdje, terwijl de ene man naar het hart van de andere luisterde. Overmand door emoties. ‘Ik ben zo blij voor hem en zijn familie. En tegelijkertijd ook voor mezelf, want ik kon weer even bij mijn dochter zijn. Het is dankzij haar dat hij leeft. Het is haar hart dat hem staande houdt.’

Ook voor Loumonth was het een heel emotionele ervaring. ‘Dat meisje heeft mijn leven gered en ik kan niets voor haar doen als dank. Ik wou dat ik dat zou kunnen, maar dat gaat niet meer. Het enige wat ik nog kon doen was mijn liefde en dankbaarheid aan haar familie tonen.’

Laatste wens

Na het emotionele moment moesten de twee mannen weer afscheid nemen, maar Bill besloot om Loumonth nog om een laatste gunst te vragen. Toen die toestemde, hield Bill voor de laatste keer de stethoscoop naast het hart van zijn dochter. Terwijl hij luisterde, nam hij opnames van de hartslag. Zodat hij vanaf nu het geluid van Abbeys hart overal met zich mee kan dragen.