Bert Wagendorp: Op Koningsdag betuigen we de liefde aan onszelf

Koning Willem-Alexander wordt vandaag ook alweer 50. Daarom bezoekt hij de sympathieke stad Tilburg, waar hem tijdens de traditionele wandeltocht 'de dertien werelden van Tilburg' staan te wachten, zoals 'Carnaval der Culturen', 'Tilburg bouwt een feestje', 'Tilburg onderwijsstad' en 'Tilburg toen'. Dertien werelden, naar het netnummer, 013. Dus de koning mag van geluk spreken dat het bij dertien blijft en hij geen 50 attracties langs hoeft (Groningen) of 72 (Alkmaar).

Het is altijd weer fascinerend naar de intocht van de koning en het grote enthousiasme van het volk te kijken. Het moet Willem-Alexander en zijn gezin een raadsel zijn waaraan die aanhankelijkheid is te danken. Ik zou het ook niet weten, maar feit is dat we wild gaan staan zwaaien zodra er iets koninklijks in het blikveld verschijnt en dat we de koning, als hij jarig is tenminste, per se een cadeau willen geven, meestal een zelfgehaakte pannenlap of een teddybeer met oranje hoedje.

De 'liefde voor het koningshuis' zit nog altijd diep. Die liefde moet wel symbool staan voor iets anders, want liefde voor een instituut, gepersonifieerd door een man die je niet kent, is raar. Ik denk dat we op Koningsdag liefde betuigen aan onszelf, aan elkaar, aan Nederland en aan een van de laatste Hollandse kroonjuwelen die nog níét worden belaagd door Amerikaanse roofridders, de B.V. Koninklijk Huis. Zo beschouwd is het een mooie dag waarop we vieren dat er nog íets hetzelfde is gebleven.

Ik hoop tenminste dat dat zo is; toen ik nog in de veronderstelling verkeerde dat de liefde louter de vorst(in) betrof, had ik na de uitzending altijd last van woedeaanvallen en wist ik zeker dat ik naar een samenzwering van idioten had zitten kijken. Dat wil ik niet meer. Ik ben een stuk milder geworden, Willem-Alexander kan er niks aan doen en probeert er ook maar het beste van te maken. Ik vind het al mooi dat hij geen zin meer heeft in haringhappen en wc-potgooien - al moeten we nog even afwachten welke verrassingen Tilburg voor hem in petto heeft, straks moet hij toch weer meedoen aan de varkensrodeo of in duel met de Brabants kampioen worstebroodjeseten.

Er ligt Oranje-familiehistorie in Tilburg. 'Koning Willem II was een Kruikenzeiker', kopte BN DeStem: Tilburg was de favoriete stad van WA's voorvader. We zullen zijn liefdesbetuiging vandaag wel een paar keer langs horen komen: 'Hier adem ik vrij en hier ben ik gelukkig.' Dat kwam vooral doordat Willem II in Tilburg wat gemakkelijker dan in Den Haag kon toegeven aan zijn homoseksuele verlangens - in Brabant keken ze destijds al niet zo nauw. Ik hoop dat Dionne Stax de koning hierover een vraag zal stellen bij Wereld 7 ('Urban Sports').

Wat ontbreekt in de rondgang langs de Tilburgse werelden is de veertiende: 'Tilburg Wietstad'. Dat is op zich wel begrijpelijk, je kunt de vorst op zijn verjaardag moeilijk een jointje laten opsteken. Maar aan de andere kant kan Tilburg binnenkort zomaar het Colorado van Nederland en de hoofdstad van de gelegaliseerde teelt zijn en dan is de vermaarde Vogeltjesbuurt-wiet opeens een economische speerpunt en de trots van de stad. Ze willen in Tilburg van de leegstaande Willem II-gevangenis een grote wietkas te maken - Dionne, kom er maar in: is koningin Máxima tzt bereid de opening te verrichten?

Geen wiet, al wordt in Wereld 6 ('Tilburg in geuren en kleuren') of Wereld 9 ('Het Groene Hart van Brabant') mogelijk naar de bloeiende industrie verwezen.

Ik wens de koning een keigave dag!