“Mijn eerste collectie was een flop”, geeft Serena toe. “De maten waren te groot. Het was verschrikkelijk. Samen met mijn papa ben ik op zoek gegaan naar een oplossing. In Turnhout vonden we het confectie­atelier Turnicon. Dat maakte alleen overhemden, maar durfde het wel aan om mijn ruiterjassen te fabriceren. Alleen kende daar niemand iets van kostuums. Dus ben ik naar het atelier van Dries Van Noten gestapt, om raad te vragen. Ik heb alle ­opmerkingen genoteerd en ben daarmee naar ­Turnicon gegaan.”

Het belangrijkste kenmerk van Serena’s ontwerp is de glitterende Swarovski-rits. “Die zit er vanaf het eerste jasje in. Ik gaf zo’n jas aan een Franse leeftijdsgenote die heel populair was in de wereld van de pony’s. Ze plaatste één foto op de sociale media. Een dag later ontving ik tientallen bestellingen voor dat ene jasje. Dat heb je in Frankrijk. Iedereen wil er nu dat jasje met die Swarovski-rits. Ik heb ondertussen ook al enkele jassen met knopen ontworpen, maar de Franse amazones zweren bij de rits. Ook in de Scandinavische landen vinden ze die heel mooi. In België moeten ze er niet van weten. Te veel blingbling.”

Elke dag laat Serena jassen maken bij Turnicon. Op maat, naar de wensen van de klant. “Ik kan niet op tegen de grote bedrijven, zoals Cavalleria Toscana. Ik doe het rustig aan, in mijn eentje. Bij mij kunnen de amazones hun jasje zelf samenstellen. De productie duurt ongeveer drie weken, maar dan hebben ze wel iets unieks. Dat is een van de redenen dat ik mijn collectie in België laat maken. Werken met een buitenlands confectiebedrijf zou veel te ingewikkeld zijn.”