De economie in ons land trekt na meer dan vijf pikdonkere jaren terug aan. De cijfers over de economische heropleving zijn duidelijk: in het eerste kwartaal van dit jaar stelden de West-Vlaamse kmo’s bijna 2.500 mensen méér tewerk dan in het laatste kwartaal van vorig jaar.

Het zijn vooral de kleine kmo’s die aanwerven, uitgerekend de bedrijven die doorgaans terughoudend zijn om mensen aan te nemen. Een duidelijke aanwijzing dat het de goede kant uitgaat met het vertrouwen.

Geen hoera

Mooi, maar in een hoerastemming verkeren veel bedrijven niet. Toch zeker niet de kmo’s in West-Vlaanderen. Nu het aantal vacatures weer stijgt, blijkt het voor hen vaak moeilijk om personeel te vinden. Een rondvraag van Unizo West-Vlaanderen toont dat één op de twee kmo’s het bijzonder lastig heeft om geschikt personeel te vinden. Meer vacatures en minder werkzoekenden maakt het voor de ondernemingen een hele klus om personeel te vinden. En in West-Vlaanderen is het probleem nog scherper dan in andere provincies. In West-Vlaanderen bedraagt de werkloosheidsgraad, die het aantal werklozen ten opzichte van de totale werkende bevolking aangeeft, 6,28 procent. In Vlaanderen is dat 8,3 procent, in de provincie Antwerpen zelfs 9,8 procent.

Eén van de bedrijven die zich tegenwoordig met lichte wanhoop in de haren krabt, is Libeco, een weverij van linnen stoffen in Meulebeke die een kleine tweehonderd mensen tewerkstelt. “Ik werk al tien jaar bij het bedrijf, en zo erg als de jongste maanden heb ik het nog niet geweten”, zegt Katrien Naert, personeelsverantwoordelijke bij het bedrijf. “Ook losse arbeiders vinden, is al moeilijk. Zeker voor jobs waar er geen specifieke opleiding voor nodig is, is het heel moeilijk. Vroeger belde ik gewoon naar een interimkantoor en had ik meteen iemand gevonden. Nu is dat niet meer zo. Je voelt dat de interimkantoren zelf onder druk staan om goeie mensen te vinden. Per kandidaat hebben ze soms dertig vacatures. In die omstandigheden kunnen werknemers echt shoppen uit verschillende aanbiedingen. We kunnen mensen opleiden, maar dat doen we sowieso al. Bij de meeste jobs bij ons hoort een opleiding van drie tot zes maanden.”

Tiental vacatures

Ook Delta Light, gevestigd in Wevelgem, heeft het niet onder de markt. Het verlichtingsbedrijf heeft op dit moment een tiental vacatures. En sommige geraken moeilijk ingevuld. “Het duurt soms zes tot negen maanden om de juiste mensen te vinden, terwijl dat vroeger maar drie maanden was”, zegt hr-verantwoordelijke Caroline Sevenhant. “We moeten veel meer moeite doen om mensen te pakken te krijgen. Het heeft onder meer te maken met de niche waarin we zitten: in het onderwijsaanbod zit er geen opleiding voor verlichtingsspecialisten. Voor onze R&D-afdeling is dat een probleem. Maar ook elektriciens met een A2-diploma zijn moeilijk te vinden. Velen met zo’n diploma studeren nog verder, waardoor ze te hoog opgeleid zijn om bij ons te werken als elektricien. We leiden mensen op, maar we hebben ook buitenlandse werknemers, die wel het geschikte profiel hebben.”

Enkele redenen voor de schaarste zijn het wegtrekken van West-Vlaamse jongeren naar het centrum van het land en de vergrijzing. Maar technische profielen vinden, is sowieso al een opgave, in West-Vlaanderen en elders. Dat ondervinden ze ook bij het Roeselaarse transport- en logistiekbedrijf Eutraco. Personeelsverantwoordelijke Simon Holvoet: “Eén van de profielen die we het moeilijkst ingevuld krijgen, is die van dispatcher of planner, degene die al de ritten van chauffeurs inplant en organiseert. Geen gemakkelijke job, want er loopt onderweg weleens iets verkeerd, waardoor je de planning moet omgooien. Bovendien bestaat er geen opleiding voor. We leiden mensen zelf op, omdat het anders te moeilijk is om mensen te vinden. De krapte heeft volgens mij onder meer te maken met de grote loyauteit van West-Vlaamse werknemers: ze veranderen niet zo snel van werkgever als elders.”

Hoe krapte aanpakken?

De VDAB en bedrijven doen er alles aan om de krapte op de West-Vlaamse arbeidsmarkt aan te pakken. Allesbehalve gemakkelijk, wijst de praktijk uit.

De profielen die moeilijk te vinden zijn voor West-Vlaamse ondernemingen zijn bekend. Techniekers, geschoolde arbeiders, administratieve medewerkers, horecamedewerkers: echt nieuw kun je het niet noemen.

Vaak gaapt er een diepe, onoverbrugbare kloof tussen beide, met alle gevolgen van dien. Maar zowel bedrijven als de VDAB proberen een brug te slaan tussen wie de school achter zich laat en bedrijven die op zoek zijn naar personeel. Dat gebeurt vooral door jongeren zo snel mogelijk te laten proeven van de arbeidsmarkt en ze op te leiden voor heel specifieke jobs waar de vraag hoog naar is. Shaireen Aftab, woordvoerder van de VDAB, geeft aan dat de Vlaamse arbeidsbemiddelingsdienst op zoek gaat naar aangepaste opleidingen. “We passen ons opleidingsbeleid aan naargelang de vragen vanuit de arbeidsmarkt. We hebben verschillende instrumenten om werkgevers te helpen aan jongeren die het vak kunnen leren via werkplekleren, individuele beroepsopleiding (IBO), laagdrempelige instapstages waarbij werkgevers aan een voordelige prijs jonge starters op de arbeidsmarkt kunnen inschakelen. Zo krijg je als werkgever een zicht op welk vlees je in de kuip hebt. En het heeft ook succes: het werkplekleren is het voorbije jaar met 12 procent gestegen.”

>

>

>