Van strafwerk tot StuBru: dj Lefto gidst ons door zijn stad

1. Sint-Pieterscollege (Jette)

"Hier spendeerde ik mijn tienerjaren. Ik was een moeilijke jongen. Daar kwam strafwerk bij, ja. Ik zat vaak tussen de prefect en de onderdirecteur in een kantoortje, tussen vier muren, waar ik moest opschrijven wat ik verkeerd deed. Ik herinner me dat ik ooit een tafel op een leerling heb gesmeten omdat hij met zijn voet tegen mijn stoel aan het stampen was."

"Op de speelplaats ging ik vaak basketballen met de Franstaligen. Grappig hoor: zij gebruikten het basketveldje van de Vlamingen, maar niet andersom. Opvallend was dat de speelplaats van de Franstaligen rotte stenen en lelijke gebouwen had, terwijl die van de Vlamingen er piekfijn uitzag. Een beetje zoals de autostrades die in Vlaanderen proper zijn en er in Wallonië gehavend bij liggen. (lacht)"

"De soundtrack bij deze periode? 'What's the 411' van Mary J.Blige. Het was de tijd van de r&b en de new jack swing. Daar hoorde een kledingstijl bij: Doc Martens met platte tip en vestjes zonder mouwen, soms ook bandana's. Mary J. Blige was de Beyoncé van toen."

2. Molenbeek

"Ik ben opgegroeid in de Scheutwijk in Anderlecht, en daarna ben ik verhuisd naar Molenbeek. Mijn vader had er een Portugese vriendin. Bij haar heb ik mijn strengste opvoeding gekregen. Zij eiste veel discipline en leerde ons respect hebben voor anderen. Dankzij haar heb ik het rechte pad gevonden. Veel van mijn kameraden zijn in de bak terechtgekomen."

"Ik was een crapulleke dat vaak op straat rondhing. Mijn vader moest mij soms 's nachts gaan zoeken met de wagen. Dan was ik in een of ander park aan het spelen of aan het voetballen, om middernacht."

"Ik was toen gek op new beat, zoals die van Benny B en de Confetti's. Op een dag gaf de verkoper van mijn vaste platenwinkel me de echte shit: 'Tanzen' van Tragic Error. Ik droeg toen witte hemdjes met een acid-badge en pattes d'elephant: broeken met wijde pijpen. Aan mijn voeten droeg ik Doc Martens, deze keer met een dikke tip en zo'n stukje metaal aan."

3.Anderlecht-stadion

"Ik ben van kindsbeen af fan van Anderlecht. Ik ben trouwens heel blij dat de club niet verhuist naar de Heizel. De buurt van het Astridpark heeft dat stadion nodig. Da's een heel Engels fenomeen, vind ik, zo'n stadion te midden van de gemeente, vlak bij de cafeetjes."

"Ik heb er ooit nog plaatjes gedraaid, voor de wedstrijd, tijdens de wedstrijd en ook tijdens de rust. Mijn pasjes van de Champions League-wedstrijden heb ik nog steeds. En een foto van Mourinho. Weet je wat écht leuk was? In het stadion mogen dj'en en al je kameraden van de O-side zien, de harde kern van Anderlecht. Die zware mannen stuurden me sms'jes: smijt dat nummer eens op! Ik draaide 50 Cent en The KLF."

"Er is maar één nummer dat telt hier: 'Anderlecht Champion' van Lange Jojo, het anthem dat wordt gedraaid als alle spelers het veld oplopen. Dat is traditie. Lange Jojo is echt Brussels én Anderlechts, zoals Eddy Merckx en Paul Van Himst ook echte Brusselaars zijn. Trouwens, al die mannen van de staf van Anderlecht zijn Lange Jojo's, zoals we dat noemen. Zelfs Constant Vanden Stock was ne Lange Jojo."

4. Agoragalerij

"Er was een tijd dat de Agoragalerij het epicentrum was van de Brusselse hiphop. Je vond er de schoenen, de kleren en de muziek die bij het genre pasten. Toffe winkels, coole sfeer. Je kon er elk seizoen rondhangen. Een geweldige periode."

"Ik kende er een kerel die in de beruchte Bigshot-crew zat. Hij bracht van alles mee uit Amerika, zoals dikke vesten en de nieuwste rapplaten, die hij in de Agora verkocht. Ik was er als eerste bij om die plaatjes te scoren."

"Hier is een mixtape van de Bigshot-crew op zijn plaats. Matthieu, een van de leden van die crew, was een van de meest onderschatte mc's van Brussel. Hij beschikte over een geweldige flow die vandaag nog goed zou werken. Die tape straalde realness uit."

5. Studio Brussel

"Ik ben in 1999 bij Studio Brussel begonnen. Chantal Pattyn was toen onze begeleidster. Samen met de rapper Krewcial maakte ik een hiphopprogramma, De Hop. We kregen meteen heel toffe gasten over de vloer, zoals Slum Village."

"Ik kan ervan genieten wanneer sommige liedjes vanuit mijn show doorsijpelen naar de dagplaylist. James Blake, Aloe Blacc of Roméo Elvis passeren al jarenlang de revue bij mij. Nu pas stoten zij door naar de mainstream. De eerste plaat die ik pushte, was 'Watskeburt' van De Jeugd van Tegenwoordig. Die jongens kwamen vanuit het niets en stootten in recordtempo door naar nummer één. Hetzelfde met 'I Need a Dollar' van Aloe Blacc."

"Ik doe het nog altijd graag. Dat ik de show ook via Mixcloud kan uploaden, is een zegen. Ik verbaas me er soms over wie er allemaal luistert. Ze komen van overal ter wereld, zelfs uit Colombia. (lacht) Crazy."

Lefto: In Transit is vanaf 26 maart te zien op Canvas en VRT NU