De kans is groot dat het hele incident in twee dagen van de baan was geweest. En allicht was er meer geschreven over de oprechte en openlijke schuldbekentenis van de meest omstreden politicus van dit land dan over zijn uitspraken zelf.

Of wat als… De Wever vorige week woensdag, toen de Grote Markt van Antwerpen vol zat met beledigde Berbers en sympathisanten, gewoon op het bordes van zijn stadhuis was verschenen. Niet met een cordon van 200 zwaarbewapende Brusselse agenten voor zich, maar omringd door enkele agenten van zijn eigen korps. En wat als hij een delegatie van de betogers op het Schoon Verdiep had uitgenodigd voor een gesprek. Hij had zijn migratiepolitiek kunnen toelichten, zij hadden kunnen uitleggen waarom ze zo beledigd zijn. Misschien hadden ze naar buiten kunnen komen met een gemeenschappelijk standpunt. Of met elk een apart standpunt, maar toch samen.

Wat als De Wever als een echte burgervader de mensen van zijn stad had aangesproken, op tv of in een brief, om hen te vertellen dat hij als N-VA-voorzitter zijn migratiebeleid blijft verdedigen, maar dat hij als burgemeester geen racisme duldt in zijn stad, dat hij altijd zal streven naar harmonie tussen zijn medeburgers, van welke origine ze ook zijn.

Als dat allemaal gebeurd was, had deze krant niet wéér een standpunt hoeven te wijden aan ‘de Berber-uitspraken van De Wever’, want zo heten ze nu officieel. We hadden het echt liever niet gedaan. Maar we móéten, want de Berber-uitspraken blijven staartjes krijgen: een officiële klacht van een aantal Marokkaanse medeburgers, een burgemeester die weigert deel te nemen aan een debat in de gemeenteraad over zijn eigen uitspraken...

Excuses aanbieden kan Bart De Wever niet meer. Dat is te veel gevraagd nadat Abou Jahjah ze geëist heeft. Hardnekkig zijn mond blijven houden lijkt als tactiek ook niet te werken. Hoe harder De Wever zwijgt, hoe heftiger de reacties.

Waarom zwijgt hij trouwens? Daar hebben we het raden naar. Staat hij nog altijd achter zijn uitspraken? Kan het hem niet schelen dat een grote groep bewoners van zijn stad zich beledigd voelt? Denkt hij echt dat de Marokkaanse gemeenschap over enkele weken vergeten is wat hij gezegd heeft? Dat ze hem binnenkort opnieuw zullen vertrouwen?

Of maakten zijn uitspraken dan toch deel uit van een tactiek om zijn rechtse N-VA-achterban koest te houden? In dat geval lijkt het beter dat hij voluit kiest voor het N-VA-voorzitterschap. Zoals hij maandagavond in de gemeenteraad zat, wekte hij niet meteen de indruk nog graag burgemeester te zijn. En Antwerpen heeft meer dan ooit een burgervader nodig, iemand die van zijn stad houdt en zijn medeburgers verenigt en beschermt, iemand die de liefde voor zijn stad uitstraalt. Bart De Wever beantwoordt voorlopig totaal niet aan deze criteria.