"Ze lachte en zei: nu snap ik waarom mannen dat zo lekker vinden"

"Ik val al vanaf mijn 20ste op zowel meisjes als jongens, maar op een of andere manier kwam dat meisjesdeel nooit echt van de grond. Ik vond meisjes mooi en was nieuwsgierig naar hen, en op mijn 25ste heb ik zelfs een advertentie gezet: ‘Mooie vrouw zoekt mooie vrouw om samen intimiteit te ontdekken’. Dat leidde wel tot leuke ontmoetingen, maar het lukte me nooit om me over mijn schroom heen te zetten en met zo’n meisje of vrouw het initiatief te nemen tot meer. Meestal ging het om bi-curious meisjes die net als ik geen ervaring hadden met vrouwen.

“Met de doorgewinterde potten die mij foto’s stuurden van wijd opengesperde vagina’s, wilde ik niks te maken hebben. Ik viel op meisjes die de vrouwenliefde nog moesten ontdekken en dat waren meisjes die altijd met jongens waren geweest.

“Het dichtst bij vrouwenseks kwam ik tijdens een massage van een beeldschone Chinese vriendin die ik had leren kennen in Canada. Ik had haar verteld hoe leuk ik haar vond en ik zag hoe gevleid ze was en hoe ze flirtte met de gedachte met mij naar bed te gaan, maar toch bleef het bij die tamelijk functionele massage. Hoe geëmancipeerd ik mij ook voelde, we waren allebei te veel een heteromeisje dat wachtte tot de ander het initiatief nam. En zo kwam het dat het 25 jaar heeft geduurd voor ik met een vrouw in bed lag.

“In september 2015, ik was 42, organiseerden vrienden een weekend in de Ardennen met twintig vrouwen van wie ik de helft niet kende. Een modern relaxweekend met wederom veel massages, die dit keer – en dat stond vast – verder zouden gaan dan wat kneden in nekken en ledematen. Er stond een yonimassage op het programma, waarbij we op tantrische wijze elkaars vagina zouden masseren. Extase was dan wel niet het hoofddoel – dat waren ontspanning en het opheffen van blokkades – maar wat gaf het.

“Even speelde ik nog met de gedachte om tijdens het introductierondje te zeggen dat ik geïnteresseerd was in seks met een vrouw, maar toen ik aan de beurt was, vertelde ik braaf wie ik nog meer was: gescheiden, therapeut, moeder van twee kinderen. Nee, zonder het gelukkige toeval was het nooit gebeurd.

“Alles zat mee dat weekend. Het landgoed was prachtig en het was heerlijk weer. We dansten, praatten, de yonimassage was interessant, we lagen naakt in het gras en op een middag lag ik naast een heel lieve vrouw. Ze was een jaar ouder dan ik, had een mooie bleke huid en zwarte krullen. We kwamen te spreken over vrijen met vrouwen en ik zei, ik wil, geloof ik, het liefst met jou. Ze lachte naar me, ik kreeg ter plekke een soort ‘ja’, maar de liefde zou de liefde niet zijn als die behalve door lust en verlangen niet werd gestuurd door uitstel. Dus die avond voor het slapen gaan, gaven we elkaar een klein kusje, en zeiden tot morgen en waren een nacht alleen met onze gedachten aan elkaar.

Grote bed

“De volgende dag was een zondag. De helft van de groep vertrok, onder wie mijn kamergenote. Het grote bed zou die nacht helemaal voor mij alleen zijn. Wat ik zeg, alles zat mee dat weekend. We zaten met een klein groepje om een groot vuur, toen zij en ik een voor een opstonden en zij mij volgde naar mijn kamer. We kleedden ons uit en doken onder de lakens, bloot tegen bloot. Ook voor haar was het de eerste keer met een vrouw en ook bij haar had de nieuwsgierigheid zich een leven lang opgebouwd. Er was geilheid, natuurlijk, maar niet als enige. Er waren opwinding en vreugde, het leek of we speelden. Spelen zoals kinderen spelen, in de onbegrensdheid van onze fantasie.

“Ze keek me aan en zei, ik wil je likken, dook onder de dekens en kwam even later tevoorschijn en lachte: nu snap ik waarom mannen dat zo lekker vinden, waarna het mijn beurt was om een duik naar beneden te nemen en hetzelfde te ervaren.

“We hadden allebei een overvol leven met kinderen, een drukke baan. En in de maanden en jaren die volgden was het niet altijd eenvoudig om dit nieuw ontdekte in ons bestaan te passen. Vast stond dat ik zowel als zij deze liefde vormeloos wilde laten zijn, we zochten geen geijkte relatie. Maar ook de afwezigheid van vorm is een vorm. Dus hoe pakten we dat aan? Hoe konden we onze verhouding combineren met ons gezin, met mannen, hoe vaak konden we elkaar zien zonder dat het een patroon zou worden?

“En weer begon het uitproberen, het aftasten, de pijn ervan, afgewisseld met enorm geluk. We moesten als het ware deze liefde helemaal uitvinden. In de afgelopen twee jaar hebben we gebroken met elkaar en ons weer verzoend. Mannen zullen altijd belangrijk blijven voor ons, ze komen en gaan en soms blijven ze misschien wel jarenlang, en mijn kinderen, puberdochters, val ik niet met haar lastig. En toch zijn we steeds intens verbonden.

“Vorige week waren we in Frankrijk waar ze een paar maanden verblijft. Voor het eerst waren we langer dan een nacht samen en alles ging vanzelf. We vrijden in duinpannen en sliepen op het strand. Ons samenzijn was van een ongelooflijke schoonheid. Alles was bijna over the top, bijvoorbeeld toen haar vriend de laatste dag kwam en we hem bij ons vrijen betrokken aan zee, onder de sterrenhemel, en toch klopte alles, alles, alles.

Geloven in liefde

“En nu durf ik heel voorzichtig toch te geloven in deze liefde, en zie ik ons, misschien, als twee oudere vrouwen samen in een huisje aan de Portugese kust. Ooit. Maar als ik dit zachtjes in mijzelf uitspreek, schrik ik alweer een beetje, want de vormeloosheid maakte immers voor een groot deel ons grote geluk. We noemen elkaar sinds Portugal soms partners in crime, niet elkaars vrouw, niet verbonden in de eeuwigheid maar in de nieuwsgierigheid, de grenzeloosheid, de liefde.