Kay Maartense was 24 toen hij in de nacht van 6 op 7 december 2012 in de Schelde dook in een poging om zijn vriend Wout te redden van de verdrinkingsdood. Een reddingspoging die hem zelf fataal werd. Kay en Wout kwamen nooit meer boven.

Sinds zijn verdwijning is Kay geen moment uit het hart van zijn familie geweest. Zijn moeder Hilde Ceulemans houdt dagelijks bij hoelang ze haar zoon al moet missen. ‘Duizend dagen, daar moesten we iets mee doen’, vertelt ze.

‘Het was zeker niet mijn bedoeling om zelf in de spotlights te lopen, integendeel. Maar ik wil dat Kay nooit uit het collectieve geheugen verdwijnt. Hij was een schitterende jongen, hij verdiende deze herdenking. Duizend woorden zijn te weinig om te beschrijven hoe fel we hem missen.’

Hilde zette de voorbije jaren al heel wat op poten om de herinnering aan haar zoon in leven te houden. Zo kreeg het pad langs het Galgenweel, de plas langs de Schelde op Linkeroever, de naam Kaypad. Kay bracht zijn tijd nergens liever door dan onder een boom langs het water van het Gelgenweel.

Vlakbij die boom werd ook een gedenksteen geplaatst, die werd versierd met bloemetjes en waar af en toe knuffeldiertjes worden geplaatst. Kays familie onderhoudt de steen bijna dagelijks. Jaarlijks organiseert Hilde ook de Wereld­-lichtjesdag, die alle overleden kinderen herdenkt.

Gisteren kwam daar een kleurrijke herdenking bij. Enkele tientallen familieleden en vrienden verzamelden in de Theophile Gautierstraat, waar Hilde Ceulemans woont, met dikke trossen ballonnen.