Hier woon je in open lucht: binnenkijken in een architecturale parel in Nieuwpoort
Ze kunnen vanuit hun voortuin, die dienstdoet als privéstrand, de zee horen en ruiken. Voor Eddy en Veroniek is de omgeving rond hun huis even belangrijk als de woning an sich. "Binnen en buiten zijn met elkaar verbonden."
Het zou een miniopenluchtmuseum kunnen zijn, de Mosweg en Struikweg, twee idyllische straatjes in de Similiwijk in Nieuwpoort. De gerenommeerde architect Peter Callebout bouwde hier in de jaren 60 heel wat woningen waardoor de ene architecturale parel de andere opvolgt, in hun nog originele gedaante of in een meer opgesmukte, hedendaagse versie.
Hoewel de huizen van Callebout hier te herkennen zijn aan hun met hout beklede gevel, lage daken en vaak alles functioneel verpakt op één woonverdieping, heeft de woning van Eddy en Veroniek een eerder atypische vorm: een sterk hellend dak en niveauverschillen in het huis die elkaar afwisselen. De kenmerkende jarenzestigstijl, die was wel aanwezig. “Ik kende de wijk wel, maar we vielen toevallig op deze woning. Ik ben opgegroeid in Koksijde-Oostduinkerke. We waren oorspronkelijk van plan terug naar mijn roots te verkassen. Toen ik dit huis zag, ben ik een half uur in de achtertuin gaan liggen om de sfeer op te snuiven. Veroniek heeft het huis pas vanbinnen gezien toen we de sleutel kregen. Het duinachtig perceel had op zichzelf al voldoende overtuigingskracht”, vertelt Eddy als we hem bezoeken op een zonovergoten middag.
Wanneer we in de tuin onder de druiventakken zitten, zouden we bijna durven denken dat we ons in meer exotische oorden bevinden dan aan de Vlaamse kust. De woning zit als een konijnenpijp verborgen en geborgen in het duinenlandschap en zorgt ervoor dat er geen zuchtje wind te bespeuren is. “Hier zijn wel wat graafwerken aan voorafgegaan. Het huis, dat vroeger deels als atelier was ontworpen, bevond zich volledig op straatniveau. Om kamers te creëren, hebben we in de diepte gewerkt.”
“De ruimtelijkheid wilden we zo veel mogelijk behouden. De woonkamer zweeft als een mezzanine boven de eetkamer. De keuken bevindt zich dan weer een trede of drie lager. Je kunt je afzonderen, maar toch heb je nooit het gevoel dat je alleen bent.”
Door de openheid van het huis bereikt het licht, dat langs de muurbrede ramen binnenvalt, zelfs het diepste hoekje van het huis. De avondzon wordt gefilterd door de ranke dennenbomen aan de overkant van de straat en geaccentueerd door de verticale raamverdelingen. Ook de zwemvijver aan de zuidkant van het huis, grenzend aan de keuken, neemt de zonnestralen op en weerspiegelt ze tegen het zacht hellende houten plafond dat keuken, eetplaats en zitruimte over de verschillende niveaus verbindt. Door de golven in het water krijg je een subtiel lichtspel. “Echt prachtig. Eigenlijk zou je hier vierentwintig uur moeten blijven om het te kunnen aanschouwen.”
Zoete inval
Bij Eddy en Veroniek staat de deur regelmatig wagenwijd open. Een bel hebben ze niet en een aparte inkomhal bleek ook totaal overbodig. “Waarom nog ruimte verspillen aan een aparte inkomhal als iedereen toch gewoon komt binnenwandelen?” Een gevolg van hun warme gastvrijheid. En net zoals zijn bewoners is ook het huis heerlijk nonchalant. “We hadden hier evengoed een heel clean en minimalistisch huis van kunnen maken, maar dan hadden wij hier niet kunnen wonen. Wij zouden uit de toon vallen in ons eigen interieur”, lacht Eddy.
‘We hadden hier ook een clean en minimalistisch huis van kunnen maken, maar dan zouden we zelf uit de toon vallen’
“De authentieke sfeer van het huis mocht niet verloren gaan. We hebben er wel onze eigen draai aan gegeven door bijvoorbeeld met verschillende felle kleuraccenten te werken.”
Aalto-fan
“Ik denk dat we een stuk of zesentwintig stoelen hebben”, geeft Eddy lichtjes gegeneerd toe. “De meeste exemplaren zijn van de Finse architect Alvar Aalto of de Finse designer Tapiovaara. De eenvoudige vormgeving van hun designs past hier perfect.” Net zoals het bed van zoon Zjef. Een stapelbed van gebogen plywood, afkomstig uit de oude maalboten die tussen Oostende en Dover voeren. Een stukje Vlaamse kust in huis. Want hoewel ze ook graag in de stad vertoeven, slaan ze een wekelijkse avondwandeling naar het staketsel en terug niet snel over. Het liefst bij stormweer. “Dan is de zee op zijn mooist.”
Eddy Soete & Veroniek Vanhaeke: Hij is 56 jaar, zij 43 jaar oud / ze kochten in 2008 een Callebout-woning in Nieuwpoort / wonen er samen met zoon Zjef (7) en dochter Marthe (21) / zijn de medeoprichters van het Gentse architectenbureau OYO
