Zo, dat hebben we weer gehad. Dat Eliud Kipchoge de magische marathongrens van 2 uur op amper 25 seconden mist, was een mooi nummertje. Let wel: Kipchoge kan een aardig stukje lopen, chapeau. Wat hij zaterdagochtend op het Formule 1-circuit in het Italiaanse Monza uit zijn op maat gemaakte sloffen schudde, heeft niemand hem voorgedaan. Waardig gestorven op het veld van eer, amper 25 seconden van de onbreekbaar gewaande barrière van twee uur over 42,195 kilometer en met 2.00.25 dik twee en een halve minuut sneller dan het marathonwereldrecord (2.02.57). Voor wie het zelf wil proberen: wie enkele honderden meters in het marathonwereldbesttijdtempo kan blijven, mag zich al behoorlijk sportief noemen. Een marathon onder de 2 uur is 422 keer 100 meter in 17 seconden.

Hoe mooi zou het geweest zijn, een marathon onder twee uur op dezelfde legendarische dag als 63 jaar geleden toen Sir Roger Bannister als eerste man de mijl onder de 4 minuten liep. Maar zelfs al slaagde Kipchoge in dat opzet, dan waren beide records in de verste verte niet met elkaar te vergelijken.

Omdat Bannister zich toen wel wereldrecordhouder kon noemen en het langeafstandswonder genaamd Kipchoge nooit ofte nimmer. Het event Breaking2 ging helemaal niet over topsport, dit ging over marketing. In topsport worden de besten geacht mee te doen. De drie die de poging waagden, lagen niet geheel toevallig allen onder contract bij Nike, mastermind/geldschieter achter deze stunt. Wilson Kipsang of wereldrecordhouder Dennis Kimeto bijvoorbeeld hadden meer hun plaats gehad bij de drie. Die liggen helaas onder contract bij aartsvijand Adidas. Geen nood, u kunt hen over afzienbare tijd zien als Adidas zijn stunt van een marathon onder de twee uur lanceert, Sub2. Ook met een nieuwe loopschoen, of wat had u gedacht?

Dat elk merk zijn ploeg opstelt, valt nog te begrijpen. Dat een sportmerk een stunt wil doen lukken door de reglementen te herschrijven, heeft dan weer niets met topsport te maken. Sowieso is een leger hazen dat naar goeddunken kan worden ingezet in elke fase van de wedstrijd verboden. Maar hebt u vooral de Tesla opgemerkt met een gigantisch elektronisch tijdsopnamebord dat de hele wedstrijd voor Kipchoge en co. uitreed? Dat bord was niet zo monsterachtig groot omdat de hazen slechte ogen hebben, wel om een kunstmatig windscherm te creëren. Bovendien reed de wagen op het aangewezen tempo. Hazen worden wel geacht te kunnen lopen als een metronoom, maar het helpt wezenlijk als het juiste tempo automatisch wordt aangegeven, in combinatie met de ideale looplijn die op de grond werd geprojecteerd.

Breaking 2, alsof Tom Boonen in zijn laatste klassieker achter een derny mocht rijden om nog één keer Parijs-Roubaix te winnen. Of dat Femke Van den Driessche met een motortje in haar fietsframe een werelduurrecordpoging zou wagen.