‘Van bij de start lag het tempo bijzonder hoog. Er waren sommigen die toen al veel te diep gingen, zeker met de warmte. Daar heb ik mij niet laten aan vangen en ik reed mijn eigen tempo’, begon Vantornout. ‘Op een gegeven moment kreeg ik af te rekenen met een lekke band waardoor ik enkele plaatsen terugviel. Ik panikeerde echter nooit en vanuit tiende positie werkte ik mij beetje per beetje terug naar de kop van de wedstrijd. Halfkoers ben ik dan mijn kans gegaan. Ik wist dat het nog ver was maar ik sloeg vlug een kloof van 20 seconden en dan drong tot mij door dat ze mij nog moeilijk gingen terugpakken.’

‘Ik heb hier al heel vaak op het podium gestaan maar nooit als winnaar’, aldus Vantornout. ‘Dat is vandaag dus eindelijk eens het geval. Qua publiciteitswaarde en moraal is dit alvast een hele opsteker. Iedereen kijkt immers uit naar die eerste veldrit van het seizoen. En ik win die wedstrijd op een heel mooie manier. Dat ook het Belgisch kampioenschap hier gereden wordt? Ja, maar dat is nog een maandje of vier verderop het seizoen. Rustig blijven is de boodschap. De kop is eraf en ik ga verder blijven werken om een zo sterk mogelijk seizoen te rijden.’

‘Die tweede plaats was vandaag het hoogst haalbare voor mij. Ik maakte teveel kleine fouten waardoor ik in het begin van de wedstrijd reeds veel achterstand kende’, verduidelijkte de Belgische kampioen. ‘Ik voelde wel dat ik niet echt moest onderdoen tegenover de rest en ik kon stelselmatig mijn achterstand goedmaken. Maar Klaas Vantornout nog inhalen zat er niet meer in. Daarvoor was de kloof immers te groot geworden. Op een gegeven moment zat ik op 40 seconden van de leider. Ik ging dan ook nog eens hard tegen de vlakte en moest van fiets wisselen. Ik hou alvast een goed gevoel over aan deze wedstrijd. Ik zal dit seizoen zeker niet alle crossen winnen, dat is nu al een feit. Alles moet ook meezitten en iedereen is op een hoog niveau aan het fietsen.’