Charly Webster: countrylegende van Radio Ham

Hoe paradoxaal kan een mensenleven zijn? Het zijn de schijnbaar tegenstrijdige bezigheden in het overlijdensbericht van Maurice Diepvens die de aandacht trekken. Behalve een op rust gestelde adjudant-majoor bij de luchtmacht was hij gemeenteraadslid voor CD&V, voorzitter van het Buitings Volkstoneel, country-dj bij Radio Ham en gewezen voorzitter van voetbalclub Flandria Paal.

“Papa was inderdaad van vele markten thuis”, erkent zoon Davy Diepvens. “Hij hield van het leven, wilde er alles uit halen. Het is precies die houding die hem zo ver heeft gebracht en die hem in de laatste jaren van zijn leven overeind heeft gehouden.”

Sinds een mislukte operatie in januari 2015 was Maurice aan zijn bed gekluisterd. Hij verbleef non-stop in het universitair ziekenhuis van Leuven, waar hij elke dag bezoek kreeg van zijn echtgenote Christiane en zijn beste vrienden Jos, Leon en René. “Zonder hen zou papa zo lang niet geleefd hebben”, zegt Davy overtuigd. Zijn vrienden en familie waren de levenslijn van Maurice, de berichten van het thuisfront een afleiding van zijn stilaan onomkeerbare gezondheidstoestand.

Viva Las Vegas

Op zijn zestiende en na een vergeefse poging om aan het Sint-Pieterscollege in Leuven te worden klaargestoomd voor het priesterschap, trok Maurice Diepvens naar de militaire school Saffraanberg in Sint-Truiden voor een technische opleiding. Op de luchtmachtbasis van Kleine Brogel werkte hij zich op van mecanicien tot adjudant-majoor, de hoogste graad van onderofficieren in de luchtmacht.

“Voor het onderhoud van de gevechtsvliegtuigen van het Belgisch leger moest papa vaak naar de Verenigde Staten”, vertelt Davy. “Alleen daar, in de woestijn van Nevada, mochten onze F-16’s met scherp schieten en hun bommen droppen. Papa verbleef meestal enkele maanden per jaar in Las Vegas. Soms reisde mijn mama hem achterna en toen ik oud genoeg was, mocht ook ik mee.”

Ook in zijn vrije tijd reisde Maurice graag – volgens Davy heeft zijn vader zowat de halve wereld gezien. Maar de Verenigde Staten bleven zijn favoriete bestemming, Las Vegas de stad waar hij het liefste kwam. “Na zijn pensioen zijn papa en ik er nog eens samen naartoe gereisd. De afspraak was dat als hij ooit uit het ziekenhuis geraakte, we opnieuw zouden gaan. Het is een reis die ik alleen zal moeten maken.”

‘Juridisch adviseur’

In Las Vegas leerde Maurice countrymuziek kennen, een passie die hem na zijn pensionering bij Radio Ham deed belanden, het geesteskind van Mathieu Mondelaers, alias dj Joe Noega. “In Paal was er nog een tweede vrije radio, Radio Benelux, maar Maurice koos bewust voor de wat volksere Radio Ham omdat hij ‘onder de mensen’ wilde zijn”, zegt Mathieu.

Bij Radio Ham verzorgde Maurice onder meer een countryprogramma. Als dj Charly Webster draaide platen die hij speciaal uit de VS liet overkomen. “Hij had daar zelfs luisteraars”, weet Mathieu, die uitlegt dat de programma’s van Radio Ham – in december vorig jaar ter ziele gegaan – ook online te beluisteren waren. “Maurice had trouwe fans. Hij was één van onze populairste dj’s – misschien wel omdat hij altijd zo vlot en overtuigend uit zijn woorden kwam. Maurice kon praten als een ekster.”

Die handigheid kwam enkele jaren geleden van pas toen het Belgisch Instituut voor Post- en Telecommunicatie Radio Ham een boete van 1.250 euro oplegde wegens te sterk uitzenden. “We hadden slechts een vergunning voor 47 watt, maar tijdens een controle bleek dat we daar ver boven zaten. Toen we in het Brussel mochten gaan uitleggen, besloot ik Maurice mee te nemen”, zegt Mathieu. “Ik stelde hem voor als mijn juridisch adviseur. Maurice nam het woord en zonder enige voorbereiding pleitte hij voor ons. Met succes: we hebben nooit een euro moeten betalen.”

Rust en zelfvertrouwen

Zijn redenaarstalent stelde Maurice op punt toen hij op aanraden van Marcel Theunis, een bekende Paalse moppentapper, zijn eerste buutte of tonrede schreef. Het was de start van een jarenlange tocht langs verschillende carnavalsverenigingen, ook in het buitenland, die Maurice als tonredenaar uitnodigden.

Maurice was voorts meer dan twintig jaar lid en voorzitter van het Buitings Volkstoneel in Paal – ‘de Buiting’ is een manier waarop in de streek naar Paal wordt verwezen. “Maurice was een topacteur”, zegt Jos Caubergs. “Ik heb veel geleerd van de rust en het zelfvertrouwen die hij uitstraalde op het podium. Tot een drietal jaren geleden heeft hij in elke voorstelling een rol gehad. Wij hebben één productie per jaar, die we verschillende keren opvoeren in de paasperiode.”

Zelfs toen hij in het ziekenhuis lag, probeerde Maurice zich nog nuttig te maken voor het toneel door mee op zoek te gaan naar geschikte stukken. “Niet elk blijspel komt in aanmerking”, weet Jos. “Het aantal spelers moet kloppen, net als de leeftijd. Het heeft geen zin om een jongeling te laten spelen door iemand van zestig jaar. Maurice las veel stukken en legde een selectie voor.”

Levenslustig

Maurice had al darmkanker en schildklierkanker overleefd toen dokters eind 2014 een goedaardig gezwel op zijn pancreas ontdekten. Een operatie hield risico’s in, dat wist zijn familie. “Maar papa was altijd positief en hoopte op een goede afloop”, zegt zijn zoon Davy. “Wij dus ook.”

Het draaide anders uit. Maurice geraakte nooit meer uit het ziekenhuis, sukkelde van het ene ongemak in het andere. Toen enkele weken geleden zijn leverfunctie uitviel, wist zijn familie dat het snel zou gaan.

“Het afscheid was mooi. Iedereen, hijzelf incluis, besefte dat papa op was”, zegt Davy. “Het straffe is dat papa in de tweeënhalf jaar dat hij in het ziekenhuis heeft gelegen, nooit heeft geklaagd. Hij bleef even levenslustig als anders. Zijn afscheidsviering hebben we daarom in de geest van zijn optimisme georganiseerd. Het is belangrijk om moed te houden. Altijd, overal.”