In de Oude Beemden in Retie hebben de lokale imkers een uitgestrekte bloemenweide voor honingbijen ingezaaid. Op het veld hebben ze ook een bijenhotel ingericht en een nestkast voor valken geplaatst op een vier meter hoge paal. “We houden van bijtjes, maar ook van vogels, fazanten en ander wild”, zegt Robert Damen (67) van Biegilde Sint-Ambrosiusgilde.

Barbaarse wandaad

In de houten nestbak huist sinds kort een koppel torenvalken. Vorige week kreeg het koppel de spreekwoordelijke ooievaar op bezoek en braken er vier vrolijk piepende valkjes uit het ei. Vandaag, amper een week later, blijven er daar nog maar twee van over. De twee andere jongen werden gedood door een ‘vallende baksteen’. Volgens de imkers kwam de steen niet zomaar uit de lucht gevallen, maar werd hij doelbewust in het nest gegooid door iemand “die heel goed kan mikken”. Zelf spreken ze van een “barbaarse wandaad”.

Kwajongensstreken sluit de penningmeester van de Retiese imkervereniging uit. “Want vorig jaar werd het nest ook al verstoord en werd uiteindelijk ook de moedervalk zelf geliquideerd. Dat kan geen toeval meer zijn”, zegt hij. “Daarom zoeken we getuigen en doen een oproep aan omwonenden, wandelaars en fietsers. Of zij mogelijk iets verdachts gezien hebben op onze bijenweide?”

Een rondvraag bij de weinige omwonenden in het landelijke niemandsland tussen Retie-Berg en de autoweg E34 Turnhout-Eindhoven levert alleen verontwaardigde reacties op. “Wie doet nu zoiets?” zegt een bewoonster. “Misschien duivenmelkers of jagers, omdat zij die torenvalk zien als een vijand of een concurrent?” zegt een buurman.

“Torenvalken zijn niet zoals die twee slechtvalken in de kerktoren in Arendonk”, zegt imker Robert Damen. “Een torenvalk is veel kleiner, ongeveer zo groot als een kauw, en vangt helemaal geen duiven. Ook de jagers hoeven hem niet te vrezen, want patrijzen of konijnen laat hij met rust. Een torenvalk eet alleen muizen, kevers en insecten.”

Met het plaatsen van een valkennest wilden de imkers de biodiversiteit op en rond hun erf in de Oude Beemden bevorderen. Om die reden werd het volledige perceel ook omzoomd met struiken en bomen, waar konijnen en ander wild zich vlot kan verschansen. De akker zelf werd ingezaaid met kamille, sint-janskruid en andere wilde kruiden en bloemen die veel stuifmeel en nectar bevatten: de lievelingskost van honingbijen.

Dertig kilo graszaad

“Dertig kilo graszaad hebben we uitgespreid op onze akker”, zegt Damen. “Dat is echt wel nodig, want de voorbije jaren is de bijenpopulatie overal fors achteruitgegaan. Door de moderne landbouw vinden de bijtjes gewoon geen voedsel meer. Op gras en maïs kunnen ze niet overleven. Toch zijn honingbijen onmisbaar voor de bestuiving van de gewassen. Zonder bijen zouden er vandaag de helft minder appelen, aardbeien en ander fruit in de winkel liggen.”