'Terugkeerbeleid voor asielzoekers werkt niet'
Vandaag lijkt de instroom van asielzoekers onder controle. Toch zijn er nog heel wat knelpunten, blijkt uit het jaarverslag 2013 van Vluchtelingenwerk Vlaanderen.
In 2012 daalde de bezettingsgraad in de asielopvang en deze trend zette zich voort in 2013. In januari 2013 was die bezettingsgraad nog 87,2 procent. Eind december 2013 bedroeg hij 70 procent.
Bevoegd staatssecretaris Maggie De Block wil voor eind 2014 uitkomen op ongeveer 10.300 collectieve opvangplaatsen, ongeveer 7.400 individuele opvangplaatsen en 300 ‘open terugkeerplaatsen’ in collectieve centra.‘De verhouding tussen de collectieve opvangplaatsen en de individuele opvangplaatsen is dan niet langer in evenwicht, terwijl dat eind 2012 nog wel het geval was, de transitplaatsen buiten beschouwing gelaten. Deze onevenredige afbouw van de opvang is een slechte beleidsmaatregel omdat Vluchtelingenwerk sterk overtuigd is van de meerwaarde van individuele opvang’, luidt het in het jaarverslag.
Die individuele opvang is volgens Vluchtelingenwerk Vlaanderen de goedkoopste (10 procent goedkoper) en menselijker.
Terugkeerbeleid
Vluchtelingenwerk Vlaanderen herhaalt in het jaarverslag ook dat het terugkeerbeleid voor asielzoekers niet werkt.
Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.
‘Het is geen succes en eist een steeds hogere menselijke tol. Het moet anders’, zegt Els Keytsman, directeur van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Slechts 4,4 procent van de asielzoekers die naar een open terugkeerplaats gestuurd worden, keert immers effectief vrijwillig terug.
Zowat 87 procent van de asielzoekers die naar een open terugkeerplaats gestuurd worden, verdwijnt in de illegaliteit. In de periode van september 2012 tot september 2013 ging het om 4.679 van de 5.373 mensen die naar een terugkeerplaats moesten. ‘En ook vandaag ligt hun aantal nog ruim boven de 80 procent’, aldus Keytsman.
Uitbuiting
‘Niemand weet waar ze zijn. We vermoeden dat een aantal van hen in netwerken terechtkomt waar ze kwetsbaar zijn voor uitbuiting’, klinkt het. Sommigen gaan niet naar de terugkeerplaatsen (3.800), anderen trekken er weg vóór het einde van de dertig dagen die ze hebben om vrijwillig terug te keren (438); de rest wordt door de bevoegde administraties zelf op straat gezet aan het eind van de termijn van hun uitwijzingsbevel (441).
Sinds september 2012 worden afgewezen asielzoekers haast onmiddellijk overgeplaatst van de gewone opvang naar ‘terugkeerplaatsen’. Daar krijgen ze maximum dertig dagen om terug te keren. Willen ze dit niet, dan worden ze gedwongen teruggestuurd of op straat gezet.
De belangrijkste knelpunten, volgens Vluchtelingenwerk Vlaanderen