Sven Rottiers begaf zich de avond van 12 december 2013 naar een appartementsblok aan de Leeuwerikenstraat in Heverlee, deelgemeente van Leuven. Dat was geen onbekend terrein: zijn grootmoeder en overgrootvader betrokken er een flatje.

Rottiers had het plan opgevat om te gaan stelen, om de nakende feestdagen door te komen. Op het gelijkvloers drong hij het niet-slotvaste appartement binnen van Gisèle Havet, die lag te slapen. Rottiers doorzocht de woning en legde beslag op een bankkaart, 150 euro, enkele juwelen en drie flessen sterkedrank. Maar op de slaapkamer liep het fout.

Eerst gelogen

Bij een buurtonderzoek kwam Rottiers al snel in beeld, onder meer op ongewild aangeven van zijn oma. Bij zijn eerste verhoor als verdachte legde hij spontane bekentenissen af, maar alleen over de diefstal. Op 17 december 2013 werd Rottiers aangehouden op verdenking van roofmoord. Hij zit sindsdien in voorhechtenis.

Maandenlang heeft Rottiers beweerd dat de vrouw plots wakker werd en om hulp riep. Bij de confrontatie zou hij in paniek geraakt zijn en haar enkele rake klappen gegeven hebben. De wetsdokter kwam meteen tot de bevinding dat enkele vuistslagen niet tot de dood van Gisèle Havet konden hebben geleid. Het verslag na de autopsie vermeldde wurging door samendrukkend geweld tegen de hals, smoring en stompe geweldpleging.

Op slapend slachtoffer gaan zitten

Op 5 augustus 2014 schreef de advocate van Rottiers een brief aan de onderzoeksrechter met de melding dat haar cliënt vragende partij was voor een nieuw verhoor. Daags nadien bekende de jongeman dat hij Havet had vermoord. Hij bleek helemaal niet te zijn betrapt. Nadat hij de slaapkamer had doorzocht, was hij op het slapende slachtoffer gaan zitten en had hij haar gewurgd. Omdat ze zich verweerde, had hij ook een kussen tegen het gelaat gedrukt. Uit gebroken ribben en een neusfractuur bleek dat de vrouw ook ander geweld had moeten doorstaan.

Met de code van haar bankkaart op zak plunderde Rottiers meteen haar rekening aan een naburige geldautomaat. Centen die hij binnen de kortste keren uitgaf, onder meer aan drugs. Hij werd herkend op camerabeelden van diverse winkels in Leuven waar de bankkaart werd gebruikt voor de aankoop van een televisie, een PlayStation en kledij.

In de periode van de feiten had Rottiers geen vast dak boven het hoofd en kampte hij met een drugsverslaving. Na een moeilijke periode in de gevangenis is hij volgens zijn advocaten tot inkeer gekomen. Rottiers toont berouw en begrijpt niet waarom hij zo lang de ware toedracht van de feiten heeft verzwegen. Hij riskeert levenslang.