“Het is mijn droom om ooit het Sportpaleis in te palmen of een eigen optreden te geven op een Vlaamse Grote Markt”, zei ze in een eerder interview met CittA. We blikken met de glimlach terug op deze quote uit 2014. Niemand – en zeker Laura zelf niet – had kunnen dromen dat ze anno 2016 ons land zou vertegenwoordigen tijdens het prestigieuze Eurovisiesongfestival.

Als Laura de halve finale van 12 mei overleeft, dan mag ze door naar de finale op 14 mei. Met het nummer 'What’s the pressure' brengt de zangeres een opzwepende performance die om veel meer draait dan de juiste muzieknoten alleen. “Ik ben meer een performer dan een zangeres”, vindt ze van zichzelf, terwijl ze zich neervlijt op de houten bankjes van Le Pain Quotidien, een ontbijt- en lunchzaak vlak bij haar woonplaats in de omgeving van de Mechelsesteenweg.

Topconditie

Ondanks het vroege uur ziet Laura er bijzonder fris uit. Als we haar ontmoeten, duurt het nog even voor ze naar Zweden vertrekt, maar het moeilijkste werk is achter de rug. “De belangrijkste beslissingen zijn genomen. De backing vocals, outfits en de choreografie liggen vast. Het komt er nu op aan om goed te repeteren en telkens weer een beetje beter te worden. Ik moet ook elke dag aan mijn conditie werken, want ik heb inspanningsastma. Om zang en dans vlekkeloos te combineren, moet ik in topconditie zijn.”

Dat Laura kiest voor Le Pain Quotidien als haar eerste stop van de dag, is geen toeval. “Ik hou van de originaliteit van de ontbijtformules hier. Zelfs in mijn eentje kom ik hier wel eens langs, omdat ik niet graag thuiszit”, zegt ze. “Je ziet hier ook zoveel verschillende mensen. Het is geen jeugdige zaak, maar ook geen plek waar alleen bommaatjes een koffie komen drinken. Die diversiteit spreekt me ontzettend aan. Het heeft iets dynamisch.”