Meester Frédéric Thiebaut vond 18 jaar een redelijke straf voor zijn cliënt. Hij zag vier verzachtende omstandigheden voor hem: zijn precaire verblijfsstatus, zijn narcistische persoonlijkheidsstructuur, zijn gedrag in de gevangenis en zijn beginnend schuldinzicht.

Hij vroeg de jury ook om rekening te houden met de overschrijding van de redelijke termijn in deze zaak. “Het gaat hier over feiten van januari 2012 en we zijn nu december 2015. Als je dat vergelijkt met Hans Van Themsche, die al na anderhalf jaar voor het assisenhof stond, dan vraag ik me toch af waarom het hier zo lang geduurd heeft”, aldus meester Thiebaut.

Meester Mounir Souidi sloot zich daar namens Nima bij aan. Hij zag daarnaast nog een verzachtende omstandigheid voor zijn cliënt, namelijk zijn persoonlijkheidsproblematiek. Hij deed de jury geen voorstel, maar vroeg wel om Nima nog enig perspectief te bieden. “Straffen mag geen blinde repressie zijn. Wees eerlijk en rechtvaardig.”

Zoals altijd kregen de beschuldigden nog een laatste woord. Nima bleef erbij dat hij niets met de roofmoord te maken had. “Als jullie mij willen straffen, omdat ik nooit sorry zei, dan moeten jullie dat maar doen. Ik was nooit bij deze zaak betrokken. Bahman heeft me erin geluisd, omdat de politie hem gemanipuleerd had”, zei hij.

Bahman vroeg de jury om nog een kans. “Ik schaam me voor wat ik gedaan heb en ik heb veel spijt. Maar ik kan niets anders doen. Als ik mag gaan, dan vertrek ik. Ik heb ook goede dingen in mijn leven gedaan, niet enkel de feiten.”

De jury trok zich daarna samen met de leden van het hof terug om te beraadslagen over een gepaste straf.