De Waalse minister-president, Paul Magnette (PS) keer terug naar ‘zijn’ stadhuis in het Napels aan de Samber. Dat heeft hij vanochtend om 10 uur duidelijk gemaakt. Plaats van het gebeuren: het hippe Quai 10, een nieuw, interactief kunstencentrum dat mede onder zijn impuls het levenslicht zag.In Charleroi begon het politieke avontuur van Magnette tien jaar geleden en hij is nog steeds titelvoerend burgemeester. Tot nader order wordt het ambt er waargenomen door Françoise Daspremont. Sommigen fluisterden dat Magnette in één ruk zou opstappen als minister-president en zo de eer aan zichzelf zou houden, voor het CDH en de MR hem uit het ­zadel lichten. Maar Magnette liet weten dat hij gewoon doorwerkt tot er een nieuwe regering is gevormd in Wallonië. 'Dan kan ik automatisch overstappen naar Charleroi.' Die overstap zou midden augustus een feit moeten zijn.Het goede voorbeeldDe timing van zijn persconferentie was niet toevallig: als Magnette de sleutels van het Elysette moet afgeven aan een liberaal, wordt hij weer parlementslid. En dat mandaat is voor zijn partij binnenkort niet meer te combineren met een lokaal mandaat. Op het bijzonder statutair congres aan Les Lacs de l’Eau d’Heure begin deze maand keurde de PS een financieel cumulverbod goed en een totaal­verbod voor burgemeesters van steden met meer dan 50.000 inwoners. Charleroi telt meer dan 200.000 inwoners, maar dat doet weinig ter zake voor Magnette. 'Ik ben voorstander van de décumul', maakte hij op de persconferentie duidelijk.Rode scepterMagnettes terugkeer naar Charleroi betekent niet dat hij geen nationale ambities meer heeft. Al lang voor het Publifin-schandaal losbarstte, werd hij de kroonprins van huidig voorzitter Elio Di Rupo genoemd. Sinds enkele weken neemt de roep om een nieuwe voorzitter toe, Magnette lijkt de enige overtuigende wissel op de toekomst.Er zíjn spanningen tussen beide kopstukken, maar niemand verwacht dat de PS Di Rupo zal afzetten en nieuwe voorzittersverkiezingen uitschrijft. De kans dat Di Rupo uit eigen beweging opstapt, lijkt vandaag klein. De vraag is of een – al dan niet gedwongen – voorzitterswissel de in de sterren geschreven electorale pandoering kan afwenden. Mogelijk verbrandt Paul Magnette zijn propere handen beter niet te vroeg.