Vanmarsenille leerde Marie-Rose Morel kennen toen ze een boek schreef over de combinatie werk-gezin bij vrouwelijke parlementsleden. “Ze was toen al heel ziek. Haar partner Frank Vanhecke heeft me toen een foto gestuurd die ik mocht gebruiken in mijn boek van Marie-Rose Morel voor het Wouwersnestje in Schoten. ‘Zonder woorden’, schreef ik onder de foto, vermits ik geen interview meer met haar had kunnen doen. Haar moeder Myriam heeft me achteraf uitgenodigd in het centrum A Touch of Rose in Bornem, waar geweldig werk wordt verricht voor patiënten met kanker. Ik kwam er in een bepaalde kamer en voelde plots heel erg de aanwezigheid van Marie-Rose Morel. Myriam zag hoe sterk het me allemaal aangreep. Het bezoek heeft me zo gepakt, dat ik met mijn nieuw boekNo More, No Less een bijdrage wil leveren aan het centrum A Touch of Rose.”

Ann Vanmarsenille schrijft nog maar enkele jaren. Eerder bracht ze in eigen beheer boeken uit over de inhoud van vrouwenhandtassen, carnaval en flower power. Nu deed ze al 31 interviews over XL-modellen, en ze wil tot 52 gaan.

”Ik ben zelf nooit een slank poppetje geweest en was vroeger altijd op dieet”, bekent ze. “Maar het had altijd een jojo-effect bij mij, want na een vermageringskuur vlogen de kilo’s er weer aan. Weight Watchers, slaatjes, stomers, proteïneshakes: ik heb het allemaal geprobeerd. Nu doe ik gewoon mijn ding”, zegt ze als ze ostentatief het koekje bij haar koffie in haar mond stopt. “Een gastric bypass heb ik nooit overwogen.”

Voor haar boek volgt Ann modellen tijdens de wedstrijd van XL Model Agency. “Julie Taets uit Lot is bijvoorbeeld een heel zelfbewuste, mooie jonge vrouw, met een maatje meer. Mollige modellen vind ik genoeg, maar ik zou ook graag kunstenaars interviewen die met naaktmodellen werken, modeontwerpers voor vrouwen en heren met een maatje meer en dokters. Zo zou ik heel graag een arts interviewen die met meisjes met eetstoornissen werkt en een dokter die gespecialiseerd is in gastric bypasses. Maar ik voel dat ze aarzelen om me te woord te staan.”

Vanmarsenille wil nochtans een positieve boodschap brengen. “Het komt erop aan dat iedereen een plaatsje krijgt in de maatschappij. En dat niet alleen skelettenmeisjes die papieren zakdoekjes eten om hun hongergevoel te stillen, de covers van modebladen halen. Het boekNo More, No Less gaat niet alleen over dik en dun, maar vooral over zelfvertrouwen. Ook Ignace Crombé, de modellenmaker bij uitstek die bekendstaat om zijn voorkeur voor magere meisjes, wil ik op mijn praatstoel.”

Vanmarsenille wil haar boek volgend jaar uitgeven. Op de jongste Boekenbeurs bezocht ze al verschillende uitgeverijen. “Maar vreemd genoeg zijn de reacties voorlopig lauw.” Wie wil meewerken aanNo More, No Less kan Ann contacteren.

annvanmarsenille@hotmail.com