‘Ik ben er nu 37. Er moet ooit eens een einde komen aan een loopbaan als wielrenner. Ik won in Lommel de eerste uitgave van de Profronde. Tien edities later trek ik hier de remmen definitief dicht. Als ik Peter Sagan of Greg Van Avermaet kan kloppen in de sprint is de cirkel misschien rond. Dan win ik de eerste en de tiende editie’, lacht Hulsmans.

Een veelwinnaar kan je de Limburger niet noemen. ‘Ik cijferde me ook altijd weg in functie van de ploeg. Ik stond onder andere Tom Boonen bij maar ook mannen als Stijn Devolder. Zij werkten af maar ik had even veel voldoening wanneer ik mijn steentje had bijgedragen aan een overwinning. Een moment van absolute glorie kende ik tijdens de openingsrit van de Franco-Belge in 2002 tussen Flobecq en Lichtervelde. De langste etappe van die rittenkoers en in een hels weer verreden. Samen met Tom Boonen en de Duitser Christoph von Kleinsorgen trok ik al van bij de start in de aanval. We zongen het uit tot het einde. Ik won, mede dankzij Tom, de etappe en werd leider. Het leverde mij bovendien een selectie op voor het wereldkampioenschap in Zolder.’

Kevin Hulsmans had best nog door kunnen doen tot einde dit seizoen maar besloot toch te stoppen in Lommel. ‘Gewoon voor eigen fans de carrière beëindigen is toffer. Het is wat op. Tijdens de Baloise Belgium Tour voelde ik dat al. Ik plande toen al het einde van mijn loopbaan. De Profronde van Lommel bleek de perfecte afsluiter. Ik kon het ook niet meer opbrengen om nog veel te trainen. Dan weet je als renner dat het over is. Ik ben tevreden over mijn carrière en ik val niet in een zwart gat. Ik stap immers de vastgoedwereld in en word ook adjunct-ploegleider bij de wegploeg van Crelan-Vastgoedservice.’