Direct naar artikelinhoud
Recensie

'Sciencing' van Millionaire: de doorstart van een ouwe snoeper, groovedelver en blauwe demoon

Sciencing.

Vergeef ons de slappe, nostalgische hint naar 2001... maar hoera: Millionaire serveert opnieuw champagne! Op Sciencing wordt die mousserende wijn weliswaar niet volgens de méthode traditionnelle gemaakt, en smaken de songs meestal brut nature. Maar zonder zeveren: 52 minuten lang proef je een grand cru.

Twaalf jaar na Paradisiac (2005)heeft Tim Vanhamel Millionaire dan toch nieuw leven ingeblazen. Al is dat getal misschien overtrokken. Eigenlijk had zijn soloplaat Welcome to the Blue House (2008) net zo goed de stempel van Millionaire kunnen dragen. Blue House kwam dan ook, net als Paradisiac en Outside the Simian Flock (2001), rechtstreeks en exclusief uit de koker, vingers en ziel van Vanhamel. De enige reden waarom Blue House indertijd onder zijn eigen naam verscheen, was uit vrees dat de fans het een te grote stijlbreuk zouden gevonden hebben.

In dat opzicht had Sciencing evenwel net zo goed onder een andere naam kunnen uitkomen. Op deze plaat is Millionaire nog steeds de facto Tim Vanhamel, al werd hij in de rug gesteund door drummer Damien Vanderhasselt van Eat Lions. Daarnaast sluit alleen de openingssong en vooruitgestuurde single ‘I’m Not Who You Think Your Are’ nog écht aan bij de oude, vertrouwde Millionaire - lees: een mix van onstuimige waanzin, een scheermesscherpe gitaar en op drift geslagen electronica. Elders koketteert Vanhamel liever met hypnotiserende en hallucinogene grooves, dan met onverwachte wendingen en bochtig gitaarwerk.

In het laboratorium van Sciencing hoor je voodooblues borrelen, net als jazz, mesjogge gospel, knettergekke funk, sixtiespop en - effe terug op adem komen - trippy seventiessoul die Curtis Mayfield vast superfly had gevonden.

In ‘Love Has Eyes’ wint de onstuimig solerende gitaarheld het wél nog een zeldzame keer van de groove-delver. Moeiteloos en quasi-improviserend schuiven Vanhamels tengels over de snaren in een witheet duel met zijn eigen schaduw. Maar eigenlijk is deze nieuwe plaat bovenal een subtiel vermomde hommage aan decennia muziekgeschiedenis.

Tim Vanhamel.

Superfly feestje

In het laboratorium van Sciencing hoor je voodooblues borrelen, net als jazz, mesjogge gospel, knettergekke funk, sixtiespop en - effe terug op adem komen - trippy seventiessoul die Curtis Mayfield vast superfly had gevonden.

Op Sciencing lijkt het ook alsof de Limburgse rockgod beurtelings John Lennon, Serge Gainsbourg, Tame Impala, Pink Floyd en Ennio Morricone over de vloer heeft gekregen in het Costa Ricaanse stranddorpje Santa Teresa, waar de plaat werd ingeblikt. En u - ja, ù daar! - bent zowaar op dat feestje uitgenodigd. W-O-W!  Let alleen een beetje op de blauwe demoon uit ‘I’m Not Who You Think Your Are’ die een hele avond naar u zal zitten staren in een hoek van de kamer: hij slaat de brug tussen gratie en gruwel. 

Onbewust slaat Vanhamel overigens ook zélf een brug, naar Welcome to the Blue House met ‘Bloodshot’. Het betreft een nieuwe murder song, nadat Vanhamel ons al eens de daver op het lijf joeg met de murder ballad ‘Red River’. Het grootste verschil? ‘Red River’ verhaalde over een passiemoord. Deze keer kruipt Vanhamel in en onder de huid van een stalkende psychopaat. Of die van een schimmige cultleider, misschien? “I will guide you to the light,” hoor je hem met bloeddoorlopen ogen hijgen. “Gonna take you from this world… this evil big bad world.” Heftige horror voor het gehoor, we maken u geen blaasjes wijs. “Don’t drink the Kool-Aid!” waren we zelfs geneigd te gillen naar onze platenspeler.

Tim Vanhamel.

Spiritueel en filmisch

Zoals de halve boeddha op de hoes al aangeeft, is Sciencing trouwens ook een - welja - spirituele plaat. ‘Under a Bamboo Moon’ legt het midweg bijvoorbeeld aan met de door oosterse filosofie en psychedelica opgeslorpte mysticus Alan Watts, die het filmische karakter van de song even benadrukt. Tot dan leek het immers alsof Morricone een vrouwenkoortje had opgetrommeld voor een psychedelisch onderonsje - die duivelse, Italiaanse ouwe snoeper!

In ‘Guru’s Feet’ roept Vanhamel ook de hulp in van verschillende goden in de hindoeïstische mythologie. “I ask the help of Vishnu / pray to lord Krishna /beg for aid of Shiva too”. De vraag wat er zoal omgaat in de geest van een monnik of leeuw, wordt dan weer geponeerd in ‘Silent River’. En ‘Wastelands’ blijkt op zijn beurt zwanger van diepe gedachten, net als de romantische ballad 'L'homme sans corps’, dat zich zonder meer tegen het beste van Air kan aanschurken.

Of ook u het licht zal zien aan het eind van deze plaat? Wij hebben geen flauw idee. Daarvoor blijft het sowieso teveel van daglicht verstoken in het eenzame kruipkeldertje waar we onze dagen en nachten slijten. Maar het is wél duidelijk dat Tim Vanhamel vandaag een verlichte doorstart heeft gemaakt met Millionaire. Champagne!

Sciencing is vandaag verschenen bij Unday

Millionaire speelt 7/6 in de Botanique, Brussel. Deze zomer speelt de groep onder meer op Best Kept Secret (Hilvarenbeek, 16/6), Cactus Festival (Brugge, 9/7), Rock Herk (14/7), Dour (16/7) en Borgerwood (Borgerhout, 22/7).