Direct naar artikelinhoud
Column

Ik wilde een barbie, maar kreeg Sindy

 

Column Eva Hoeke
Beeld Getty Images

In een poging de wintertijd van mijn snuit te krabben, klopte ik aan bij Silvia. Silvia is mijn buurvrouw. Ze heeft een schoonheidssalon aan huis en houdt niet van geteut - een verdere beschrijving van deze vrouw zou hooguit uitgebreider zijn, niet raker. Nou vooruit, voor het plaatje: Silvia is gezegend met de soort West-Friese schoonheid die je als fris zou kunnen omschrijven, eentje die doet denken aan wapperende was en eindeloze rijen populieren, een schoonheid die je niet kan verpesten met blauwe oogschaduw, roze lippenstift en krullen van Babyliss - al doet ze nog zo haar best. Ze is een vrouw met nul rimpels bovendien, wat niet zozeer te maken heeft met haar vakmanschap als wel met het feit dat Sil zich nergens druk om maakt. Want een betere remedie tegen rimpels dan de afwezigheid van geteut en getob bestaat niet.

Eenmaal in de stoel bleek dat de tamtam haar werk had gedaan.

'Wat leuk dat je een baby krijgt', zei ze, terwijl ze een badstoffen band om mijn hoofd knoopte. 'Ik denk dat het een meisje wordt. Da's leuk hoor, een meisje. Voor die van mij heb ik destijds allemaal roze dingen gekocht, barbies enzo, want die kreeg ik zelf nooit. Wat denk je? Ze táálden er niet naar.'

De gedachten gingen naar vroeger, naar de tijd dat ook ik een barbie had gewild, maar van mijn ouders slechts een Sindy had gekregen, Sindy met een s, godbetert. Het had bijna evenveel pijn gedaan als de keer dat ik een zelfgemaakte haarclip in mijn schoen vond, maar niet zo veel pijn als de dag dat mijn nichtje lakschoenen ontving voor haar communie en ik niet alleen geen communie mocht doen, maar ook nog eens Bunnies kreeg voor mijn verjaardag, want daar kon je 'tenminste fatsoenlijk mee rennen.'

Rats, daar ging de eerste strip wenkbrauwhaar.

Ik: 'Au.'

Silvia: 'Niet zo piepen, hoor. Dat wordt nog wat straks. Hoe denk jij te gaan bevallen?'

Ik: 'Geen idee. Kun jij niet komen helpen?'

Ik meende het. Silvia was haar carrière ooit begonnen als kraamverzorgster. Om zich heen kijkend was ze al snel tot de conclusie gekomen dat je als echtscheidingsconsulent pas écht leuk kon gaan leven en met dat geld was ze na haar eigen scheiding een schoonheidssalon begonnen; 'weer eens wat nieuws'. Zelf maakte ze graag de grap dat ze vast wel zou eindigen in de uitvaart, 'dan was het cirkeltje mooi rond'.

Zo'n vrouw kon je er goed bij hebben.

Maar Sil prakkiseerde er niet over. 'Straks gaat het fout en dan heb ik het gedaan. Maar ik kan jullie wel een avondje les geven. Dat is vooral goed voor die vent van je. Geloof me - mannen hebben géén idee wat ze moeten doen tijdens zo'n bevalling.'

Ik: 'Wat moeten ze doen dan?'

Silvia: 'In ieder geval niet uitgebreid gaan zitten meepuffen als ze net een broodje haring hebben gegeten, dat zie ik die van jou rustig doen. Ik doe nu even een warmtemaskertje op. Voel je het warm worden?'

Ik: 'Nee.'

Silvia, over haar bril naar een potje kijkend: 'O, wacht, dit is iets anders, dit is een vitamine C-masker, ook lekker. Nou, lig je goed? Dan ga ik je nu masseren. Ontspan maar, dat is goed voor de baby.'

Ik: 'Voelen ze dat dan?'

Silvia: 'Jazeker. Van stress krijg je huilbaby's.'

Ik: 'Nou, dan kan die van mij z'n lol op.'

Silvia: 'Ach welnee, weten zij veel. Hup, ontspannen.'

Toen ik thuiskwam, keek ik in de spiegel. Weg wintertijd.

Mannen moeten ieder geval niet uitgebreid gaan zitten meepuffen als ze net een broodje haring hebben gegeten