Van minimale naar strategische dienstver- lening - Hans Maertens

Hans Maertens is gedelegeerd bestuurder bij Voka, Vlaams Netwerk van Ondernemingen.

De vakbondsacties van de afgelopen weken verlammen ons land. Cipiers, loodsen, ambtenaren, leerkrachten, treinbestuurders, conducteurs, luchtverkeersleiders, magistraten, … de lijst is eindeloos en verbetering zit er niet aan te komen. Hoog tijd dat de overheid paal en perk stelt aan deze onverantwoorde acties.

Laat ons werk maken van een wet op strategische dienstverlening waarbij essentiële overheidstaken nooit in gevaar komen. Het imago en de toekomst van ons land staan op het spel.

Ons land is verlamd. Treinen staan stil, files zwellen aan, de hoofdstad wordt tijdens de ochtend- en avondspits zo goed als verlamd. De houding van de vakbonden valt niet te verdedigen. Ons land heeft het de afgelopen tijd internationaal bijzonder moeilijk. De overheid, maar ook de vele bedrijven en belanghebbenden proberen ons internationale imago op te krikken.

Alle inspanningen die daar de afgelopen periode voor werden geleverd, worden teniet gedaan door de houding en disproportionele acties van de vakbonden. Ook die acties halen de internationale pers, zeker wanneer er gewelddadige of onmenselijke ontsporingen zijn.

De gevolgen van de acties zijn niet te overzien. In de eerste plaats is de burger slachtoffer van de acties. De pendelaars richting Brussel worden bijna dagelijks gepest door onaangekondigde stakingen.

Maar ook bedrijven krijgen het hard te verduren. Denken we maar aan bedrijven die sterk afhangen van het spoor voor just-in-time leveringen.

De acties treffen ook onze economie als geheel want in het buitenland denkt men zo stilaan dat niets nog werkt in ons land.

We moeten de impasse doorbreken. Het kan niet langer zijn dat een minderheidsgroep de overheid en het land gijzelen met hun onverantwoorde daden. Wanneer de vakbonden steeds blijven grijpen naar hun meest krachtige wapen, dan stopt de dialoog.

Er werden al verschillende pogingen ondernomen om te zoeken naar akkoorden binnen het sociaal overleg. Dat overleg wordt keer op keer door de vakbonden beantwoord met nieuwe eisen en acties. Willen we de stilstand doorbreken dan moet de overheid in de komende dagen en weken initiatief nemen.

Vaak spreken we over de invoering van een minimumdienstverlening. Daarbij zouden voor bepaalde overheidsinstellingen, zoals het spoor, een minimum aan dienstverlening moeten gegarandeerd worden.

Nu een minimumdienstverlening niet enkel op het spoor nodig is maar ook bij tal van andere overheidsdiensten wordt gestaakt, spreken we beter van een “strategische” dienstverlening.

Om ervoor te zorgen dat de stakers geen andere werknemers, collega-ambtenaren en studenten gijzelen moet de overheid bepalen welke diensten van strategisch belang zijn. Deze diensten moeten dan hoe dan ook gevrijwaard worden.

Bijkomend is dat met een strategische dienstverlening niet langer andere werknemers, collega-ambtenaren en studenten gegijzeld worden.

Concreet is het voor het spoornet minder belangrijk hoeveel en met welke frequentie een minimale dienstverlening wordt gegarandeerd maar wel of de belangrijke en strategische lijnen worden bediend.

Zo moet bijvoorbeeld de hoofdassen richting Antwerpen, Brussel en Gent steeds worden bediend en de economisch heel belangrijke Noord-Zuid-verbinding binnen Brussel ten allen tijde worden bewaakt. Ook een aantal strategische goederenverbindingen vanuit onze havens moeten blijvend worden uitgevoerd.

Hetzelfde geldt voor de luchtverkeersleiders en de loodsen. Ook hier moet de overheid beslissen welke dienstverlening essentieel is voor onze economie en voor onze burgers. Het economisch belang en de maatschappelijke dienstverlening primeren hier.

De overheid en de politici moeten daadkracht tonen. Het invoeren van een strategische dienstverlening kan via een parlementair initiatief. Ook het regeerakkoord bevat de nodige elementen voor een nieuwe wetgeving. Waar wachten we op?

Wat baten alle imagocampagne’s voor België wanneer vakbonden constant stokken in de wielen steken? Alleen de regering en het parlement kunnen de impasse doorbreken. Met dialoog en overleg als het kan, met wetgevend initiatief als het moet.

Laat ons dus zo snel mogelijk werk maken van een strategische dienstverlening in heel het land. Ons imago en economie staan op het spel.