Nog steeds grotendeels gehuld in het zwart, nog steeds terend op de magie tussen Croft, Sim en ene grootheid Jamie xx. Maar The xx is al lang niet meer het bedeesde bandje dat zich ooit verstopte achter zwarte haren en dikke pakken rook. Onze fotografen beamen: beweging bij de vleet op het podium en zelfs geglimlach, voorwaar. Vier jaar geleden verklaarde half België Chokri gek toen mr. Pukkelpop The xx als afsluiter programmeerde. De band verraste toen vriend en vijand met een gitzwarte, maar steengoede show. De naam was gemaakt, niemand die anno 2017 nog opkijkt met The xx helemaal bovenaan de affiche. En terecht, The xx toonde zich ook gisteren de naam headliner waardig.

De vrolijkste bende gaat het nooit worden, maar het drietal heeft wel vreugde kunnen steken in hun donkere materie. Op Pukkelpop konden ze ook niet wegmoffelen hoe gelukkig ze wel waren opnieuw in Kiewit op de planken te staan en dat kon het publiek absoluut smaken. Sim nam na ingetogen openers Crystalised en Say Somethin Lovin én een minutenlang applaus haast met tranen in de ogen het woord. “Dit is een van de beste festivals ter wereld. We zijn zo blij hier te zijn. Bedankt om zo laat nog bij ons te zijn.” Parel Islands van tweede album Coexist volgde. Op het gitaarspel, bassen en zanglijnen van Croft en Sim was niets aan te merken, Jamie xx is altijd op niveau. De man torende boven het podium uit en gaf, lopend van het ene naar het andere mengpanelen, cimbaal of synthesizer, het ritme aan.

Album I See You is naar xx-normen een pak vrolijker dan haar voorgangers én dat betekent meer dansbare liveshows. I Dare You zorgde na een bijna muisstil moment voor een eerste uitbarsting, nadien nam Romy het woord. “Ik ga deze - Performance - helemaal alleen zingen. Een beetje scary omdat jullie met zoveel zijn.” Het leek valse bescheidenheid, geen noot mis. VCR was het volgende hoogtepunt, vanaf dan was het hek van de dam. Jamie xx ging aan het freestylen, maakte van Shelter een semi-elektronummer en gooide er Loud Places en luid meegezongen publiekslieveling On Hold achterna. Angels was de logische afsluiter, Romy verkondigde op haar verjaardag nog een keer op een heel donkere, maar o zo fijne manier de liefde.