"Wij hadden een goed huwelijk. Het werd alleen na tien jaar en twee kinderen allemaal een beetje te vanzelfsprekend en te lui"
Nikolien (40), getrouwd en moeder van twee, werd verliefd op een collega. Die ‘crisis’ heeft ze aangepakt als een manager. De externe prikkel moest het handvat zijn om haar huwelijk weer gezond te krijgen.
"Toen ik tien jaar geleden trouwde, was ik al heel lang op zoek naar een man met wie ik kinderen wilde. En nu, elke avond als ik thuiskom, ben ik opnieuw dankbaar dat hij dit avontuur met mij is aangegaan. Ik kan behoorlijk pittig zijn, als iets me dwarszit, laat ik dat meteen merken en hij geeft me weerwoord, zonder dat we voortdurend in gevecht zijn. Dat voelt veilig. En toch was die blijheid een jaar geleden bijna helemaal verdwenen. Als je me toen had gevraagd: wat vind je leuk aan hem, had ik het niet meer geweten. Ik snauwde alleen nog maar. Miljoenen vrouwen gingen mij voor in het moederschap, maar ik vond het zwaar.
"Ik was orde en rust gewend, en ineens lukte het me met moeite één kamer tegelijk in huis netjes te houden. ’s Ochtends de meisjes aankleden, tandjes poetsen, jasjes aan, en dan naar de crèche en naar school: ik had er al een hele dag opzitten voor ik opgelucht tussen mijn welbespraakte collega’s kon neerploffen. Een ploetermoeder was ik. De weekends waren nog erger. Dan was er geen vluchtoord en kibbelden mijn man en ik soms de hele dag door. Zeiden dingen als: oh, ik dacht dat jij de baby wel even zou verschonen. En als de telefoon ging, lieten we hem heel lang overgaan in de hoop dat de ander hem zou pakken, om dan uiteindelijk geïrriteerd te roepen: oké, oké, ik ga wel. Het was niet dat ik niet meer van hem hield, ik ging ineens van alles zien wat me niet beviel en het chagrijn droop van de muren.
'Ik nam mij voor: ik heb er niet voor niets zo lang over gedaan om de juiste man te vinden, dat ga ik niet zomaar weggooien'
"En toen gebeurde het: ik werd verliefd op een collega. Ik dacht: waarom gebeurt dit, en waarom nu, ik werk al jaren met die man. Het moest iets te maken hebben met de staat waarin ons huwelijk verkeerde en hoe ik mijzelf was kwijtgeraakt. Hoe hevig de verliefdheid ook was, compleet met knikkende knieën en nachtelijke dromen, ik begreep meteen dat het een fase was. Ik nam mij voor: ik heb er niet voor niets zo lang over gedaan om de juiste man te vinden, dat ga ik niet zomaar weggooien. Om het in managerstermen samen te vatten: de verliefdheid was een externe prikkel die ik tot handvat wilde maken om mijn huwelijk weer gezond te krijgen. Ik ontleende er als het ware inzichten aan om mijn huwelijk te verstevigen.
"Dat ging ongeveer als volgt. Inzicht één kwam doordat ik plotseling mijn gedrag ging bekijken door de ogen van de man op wie ik verliefd was. Ik was zo gek op hem dat het voelde of hij de hele dag op mijn schouders zat en dus getuige was van alles wat ik zei en deed. Opeens hoorde ik mezelf snauwen, wat een akelige vrouw was ik geworden. Telkens wanneer ik mopperde tegen mijn man over het rondslingerende speelgoed of wiens beurt het was om boodschappen te doen, zag ik mijzelf door dat derde oog en schaamde me. Dat hielp.
'Iemand die niet de mijne was, accepteerde ik kennelijk zoals hij was, maar mijn eigen man niet. De kern van de liefde zou toch moeten zijn dat je elkaar neemt zoals je bent'
"Inzicht twee diende zich aan toen me begon op te vallen dat ik van die andere man veel meer kon hebben dan van mijn eigen man. Over eigenschappen die ik minder leuk vond, haalde ik moeiteloos mijn schouders op. Was dat niet raar: iemand die niet de mijne was, accepteerde ik kennelijk zoals hij was, maar mijn eigen man niet. De kern van de liefde zou toch moeten zijn dat je elkaar neemt zoals je bent. Er was in wezen natuurlijk maar een manier om van mijn man te houden, en dat was door gewoon van hem te houden en mij niet verantwoordelijk te voelen voor wat hij deed of hoe hij iets deed.
"Zo kwam ik op inzicht drie. Ineens werd mij duidelijk hoezeer ik mij liet leiden door allerlei verwachtingen, hoeveel ik invulde voor hem zonder hem gewoon bij mijn overwegingen te betrekken. Ik dacht bijvoorbeeld, ik zal maar niet weggaan vanavond, want ik was gisteren al weg. Tot ik op een avond zei: ik wil eigenlijk toch weer gaan sporten en hij antwoordde: dat komt goed uit, dan kan ik die Amerikaanse thriller gaan zien. Zo begon mij langzaam te dagen waar het steeds fout ging en de nieuw verkregen inzichten gebruikte ik als bouwstenen om mijn huwelijk op te knappen. Het was of die verliefdheid mij een spiegel voorhield. Dankzij de onzichtbare aanwezigheid van die ander – mijn man had ik niks verteld over mijn crush om het niet gecompliceerder te maken – werden plotseling allerlei processen en conventies blootgelegd die de verhouding met mijn man deden stagneren.
'We staan er nu samen veel beter voor dan vorig jaar. Het chagrijn is weg'
"Vooropgesteld, wij hadden een goed huwelijk, in wezen mankeerde er niets aan. Het werd alleen na tien jaar en twee kinderen allemaal een beetje te vanzelfsprekend en te lui. Gaandeweg begreep ik, en dat is het vierde inzicht, dat als ik verliefd kon worden op een ander, hij dat ook kon. Hij is een aantrekkelijke man, die weliswaar erg loyaal is aan zijn gezin, maar dat waren geen garanties voor de toekomst. Ik kon maar beter wat zuiniger op hem zijn.
"Die vier punten bij elkaar hebben ervoor gezorgd dat mijn houding echt is veranderd. Minder snel aangebrand, met meer respect voor wie mijn man is. Die verliefdheid sluimert nog wel, maar is totaal ongevaarlijk. Eén keer, in het prille begin, heb ik mijn man in bed afgewezen omdat mijn hoofd te vol zat met die ander, maar de keren erna bleek dat ik mijn verlangen ook kon ombuigen en op mijn man richten. Ik ben trots, het is me gelukt. Mijn verliefdheid ging geen moment ten koste van mijn huwelijk. We staan er nu samen veel beter voor dan vorig jaar. Het chagrijn is weg. Ik gedraag me niet langer alsof wij door het toeval en twee kleine kinderen zijn samengeklonterd, maar zie ons beiden weer als de twee individuen die we waren toen we begonnen. Ik heb geleerd weer echt mijn best te doen voor de man van wie ik zielsveel houd.”