Direct naar artikelinhoud
Pukkelpop

Maak kennis met de veertigers die Pukkelpop elk jaar op gang trekken

Maak kennis met de veertigers die Pukkelpop elk jaar op gang trekken
Beeld Stefaan Temmerman

De grootste dj-act van het land zijn ze vooralsnog niet, en toch openen ze al veertien jaar de Boiler Room op Pukkelpop. The Boilerboys moesten gisteren opboksen tegen het geweld van Boef in de Dance Hall ernaast, maar een halfvolle zaal betekent overschot aan ruimte voor de beste dance moves op de schijven van Gery en Guy.

Toen ze veertien jaar geleden begonnen, heetten Gery en Guy gewoon nog ‘de camping-dj’s’. Na het afsluiten van de hoofdact, konden de feestvierders bij hen terecht met hun overtollige energie, tot het opkomen van de zon. “Dat waren de eerste Belgische campingfeestjes, en die waren legendarisch. Festivals waren toen nog helemaal anders”, vertelt Gery Bessemans. “We draaiden ook nog vooral rockmuziek.” Tot er werd beslist dat een stevige after party temidden van slaapzakken en tentzeilen niet elke festivalganger gelukkig maakt.

“De Boiler Room bestaat al langer dan wij draaien. Toen ze ons vroegen om op woensdagavond Pukkelpop daar op gang te trekken, hadden we een naam nodig. Tja, The Boilerboys, dus. Chokri vroeg ons of we wel zeker waren van die naam. ‘Serieus? The Boilerboys!?’ (lacht) Maar uiteindelijk maakt dat voor ons toch niet zoveel uit.” Onder nog steeds diezelfde naam draaiden ze gisteren in de vooravond een set met de betere beats, om later op de avond - helemaal op het einde van Dag Nul - af te sluiten met een greatest hits-set. “Een plaat als ‘Smells Like Teen Spirit’ is ouder dan de gemiddelde leeftijd van het publiek, maar ze werkt nog altijd.”

Chokri vroeg ons of we wel zeker waren van die naam. ‘Serieus? The Boilerboys!?’

“Er worden per jaar nog geen vijftig nummers gemaakt die voor ons passen in de Boiler Room. Ik kan intussen onmiddellijk zeggen van een plaat of ze Boiler Room-fähig is. Er is veel goeie muziek die we hier niet zouden draaien, want het doel is hier om de mensen aan het dansen te brengen. Punt.” Mission accomplished, dachten wij, toen we de jeugd in de Boiler Room wild zagen shuffelen op Dave Clarke en consorten.

Guy: ‘Ik hoor mensen klagen dat Pukkelpop geen rockfestival meer is, maar die muzikale verscheidenheid hier vandaag kan ik enkel toejuichen.’Beeld Stefaan Temmerman

Volgens Guy en Gery was zoiets twintig jaar geleden bijna onmogelijk. “Tegenwoordig kunnen die kids eerst even Boef gaan checken, om dan te komen shaken op onze set, en vervolgens naar Delv!s te gaan kijken”, vertelt Guy. “Muziek is nu veel toegankelijker dan vroeger. Toen moest je het hebben van de radio of de platenwinkel. Gelukkig kopen mensen tegenwoordig nog wel platen, maar tegelijk ontdekken ze veel genres op het internet. Hoe breder, hoe beter. Mensen kwamen vroeger voor één genre. Dat is de kritiek die je vaak hoort; het is geen rockfestival meer. Maar die verscheidenheid vandaag kan ik enkel toejuichen.”

Het moet tegelijk een vloek en een zegen zijn, platen draaien voor zo een onvoorspelbaar breeddenkend publiek. Hoe kies je je platen als je bij voorbaat niet kan zeggen waarvoor de mensen komen? “Alles is bij ons puur inspiratie van het moment. Ik zei daarstraks tegen Gery ‘Weet je waar ik al lang zin in heb? ‘Sky and Sand’ van Paul & Fritz Kalkbrenner. Daar zijn we dan ook mee begonnen, en voor de rest zien we wel. Het is te gemakkelijk om een hele set voor te bereiden en dan gewoon maar op een knop te komen duwen. Zo zijn wij niet.”

Het is te gemakkelijk om een hele set voor te bereiden en dan gewoon maar op een knop te komen duwen. Zo zijn wij niet.

Na hun sets worden The Boilerboys gewoon terug Guy en Gery, respectievelijk schepen van financiën in Leopoldsburg en arbeidskracht bij een vereniging voor auteursrecht. Al blijft Guy de komende dagen nog wel even plakken op zijn favoriete festival, als stage manager van de Boiler Room. Hun naam hebben ze dan toch niet helemaal gestolen.