Wij, linksen, hebben altijd gelijk! (dat denken sommigen toch) - Luckas Vander Taelen

"Een deel van Europees links lijdt aan een vastgeroeste ideologische zelfgenoegzaamheid en blinde intolerantie voor andere meningen. Dat toont nog maar eens de felle discussie over het boek van Analisa Gadaleta over Molenbeek." De auteur heeft het vroeger zelf meegemaakt.
opinie
Opinie
Protest van kinderen in Molenbeek na geweld in de buurt.

Luckas Vander Taelen is gewezen parlementslid voor Groen, muzikant en freelancejournalist.

Het waren niet bepaald de prettigste weken uit mijn leven nadat De Standaard in oktober 2009 een column van mij publiceerde over wat ik zoal meemaakte in de Merode-wijk in Vorst, waar ik toen en nu nog steeds woon. Ik had dat stuk geschreven omdat ik net iets te vaak bespuugd en beledigd was door jongens van Marokkaanse afkomst en omdat ik hoorde dat vrouwen in de buurt het vaak nog harder te verduren kregen.

Ik moest me verantwoorden voor partij-instanties en coryfeeën binnen Groen, waarvoor ik toen in het Vlaams Parlement zetelde. Hartelijk ging het er niet aan toe, maar de toon bleef al bij al beleefd. En bij de meerderheid van de leden en sympathisanten bestond veel begrip voor mijn standpunten.

De sfeer was enigszins anders met de federale parlementairen van Ecolo, met wie ik in die periode als gemeenschapssenator in fractie zetelde. De Brusselse Zoé Génot slingerde me tijdens een vergadering een half uur lang als een woeste furie zowat elke denkbare krachtterm naar het hoofd.

Ik was een islamofobe rechtse racist, een fascist die niet thuishoorde in haar partij. Het kwam nooit meer goed tussen mij en de Franstalige ecologisten. Ik kreeg als voormalig schepen zelfs geen plaats meer op de Ecolo-lijst bij de gemeenteraadsverkiezingen.

En nu opnieuw ...

Ik moest aan die onaangename periode terugdenken toen ik las wat Analisa Gadaleta (foto) nu verweten wordt, uit dezelfde hoek. Ik heb Analisa leren kennen als een gedreven militante, die vanuit haar overtuiging en eigen Zuid-Italiaanse migratie-achtergrond bijzonder geloofwaardig is.

Dat verklaart ook waarom Groen haar terecht blijft steunen. Gadaleta leeft en werkt als schepen in Molenbeek, een gemeente die ze door en door kent. Moeilijk om iemand die alom gerespecteerd werd, nu plots te laten vallen omwille van een boek, dat ze samen met een gerespecteerde Italiaanse socioloog schreef.

Maar blijkbaar is men vooral bij Franstalig links nog altijd niet klaar voor een analyse die buiten de vastgelegde ideologische paden treedt. Want wat heeft Gadaleta dan wel gezegd, dat een plaatselijke PS'er haar "Entretien à Molenbeek” een "vuilbakboek" noemt, vol "met islamofobische en racistische clichés"?

En waarom vindt de voormalige voorzitter van Ecolo, Sarah Turine, dat het boek bol staat van blunders en fouten en dat ze zich moet excuseren?

Die woede tegen Gadaleta is enkel te verklaren omdat ze het heeft over kwalijke culturele elementen die voor elke objectieve waarnemer duidelijk bestaan bij een groot deel Marokkaanse Brusselaars.

Pijnpunten die iedereen kent, en die een nefaste invloed hebben op integratie, omdat de gemeenschap door bijzonder conservatieve invloeden zich blijft afsluiten van de rest van de evoluerende samenleving.

Dan gaat het over gedwongen huwelijken met vrouwen die uit het thuisland worden geïmporteerd. Over homohaat en hoe de meeste moslims nog altijd zelden buiten hun geloofsgemeenschap trouwen. En over hoe vrouwen vaak geen andere keuze gelaten wordt dan te stoppen met studeren en te werken.

Naar verluidt zouden er bij politiecontroles in Molenbeekse huizen nog veel ergere toestanden zijn aangetroffen, zoals vrouwen die opgesloten werden door hun mannen en nooit buiten mogen. Maar ook hier zullen Ecolo en de PS in koor zeggen dat hiervan geen bewijzen zijn en hun kop verder in het zand steken.

Het verwijt van "Culturalisme"

Gadaleta wordt door de linkse weldenkenden beschuldigd van "culturalisme". Ik kreeg dat ook naar mijn hoofd, van mensen als Zoé Genot die geobsedeerd zijn door het idee dat geen cultuur meer waard is dan een andere. En dat we dus niet het recht hebben om bedenkingen te hebben bij zeden en gewoonten van andere culturen, hoe verwerpelijk we die ook vinden.

Zij willen in de beste marxistische traditie elke achterstand blijven verklaren met socio-economische elementen. Wie, zoals Gadaleta laat opmerken dat er ook misschien andere factoren, zoals cultuur en vooral religie, een nefaste rol kunnen spelen wordt meteen in de rechterhoek geduwd.

Het is op zijn zachts gezegd merkwaardig dat geen van de criticasters van Gadaleta even verontwaardigd waren over andere boeken waarvan iedereen weet dat ze al jaren in Molenbeek vrij te koop zijn, zoals extreem fundamentalistische pamfletten, vol vrouwenhaat of morbide handleidingen waarin beschreven wordt hoe homoseksuelen van hoge flatgebouwen moeten geworpen worden.

Nee, de verontwaardiging van de fiere Molenbeekse verdedigers van het linkse gedachtegoed is al die jaren hoogst selectief geweest. Om het electoraat te behagen.

En omdat Gadaleta het aandurft een boek te schrijven over haar eigen ervaringen in Molenbeek, is Groen volgens de PS een "extreem-rechtse" partij geworden, waarvan Ecolo zich zo snel mogelijk moet distanciëren.

Dat betekent eigenlijk dat alle Vlamingen rechtse extremisten zijn, volgens de PS. Dat is een teneur die steeds meer opduikt bij Franstalige politici, zoals ook bij de Brusselse burgemeester Mayeur vaak te horen is.

De eis van Ecolo-Molenbeek naar excuses van Gadaleta kan enkel verklaard worden door de druk van PS en vooral van de sterk groeiende extreemlinkse PTB (PVDA), die niet bepaald gekend is omwille van genuanceerde stellingen.

De agressieve uithalen van de PS zijn helemaal onaanvaardbaar van de kant van een partij die jaren aan de macht was in Molenbeek en nooit enige actie heeft ondernemen om radicalisering en verrotting tegen te gaan.

Maar sinds Philippe Moureaux weten we dat het er de PS in Molenbeek niet om te doen is om problemen aan te pakken, maar alleen om de macht te veroveren. En daarvoor zijn alle middelen goed. Het is alleen jammer dat Ecolo naar die demagogen luistert en de constructieve analyse van Gadaleta verwerpt.

PS en Ecolo in Molenbeek lijden aan een vastgeroeste ideologische zelfgenoegzaamheid en blinde intolerantie voor andere meningen.

Een gekende kwaal, waaraan Europees links helaas dreigt ten onder te gaan...

Meest gelezen