De formatie belooft immers gruwelijk ingewikkeld te worden. Op 25 mei, als de stemmen geteld zijn, klinkt het startschot voor de vorming van de Vlaamse, Brusselse, Franstalige, Duitstalige, Waalse én federale regering. Maar het is niet omdat ze allemaal tegelijk beginnen, dat ze ook allemaal even snel (of traag) gaan. De verschillende formaties kunnen elkaar lelijk doorkruisen en mogelijk zelfs blokkeren. Als verschillende partijen nu al ­zeggen dat ze niet op het ene niveau willen onderhandelen als ze op een ander niveau aan de zijlijn moeten ­blijven staan, dan is het met dat strategospel in hun achterhoofd.

De uitspraken van Wouter Beke (CD&V) in Reyers Politiek gisteren moeten ook op die manier gelezen worden. Wat er ook gebeurt, CD&V is er zo goed als zeker altijd bij. Alle partijen lonken naar de partij. Zeker als er verschillende coalitie­mogelijkheden zijn, ligt CD&V in het midden van het bed.

De ambitie om opnieuw de Vlaamse regering te leiden, maar dan wel als grootste partij, is in dat opzicht veelzeggend. CD&V kan die ambitie enkel waarmaken binnen een klassieke tripartite, die tot nader order niet eens in de buurt komt van een meerderheid. Maar CD&V maakt nu al duidelijk dat ze niet met N-VA getrouwd is, toch niet zolang de harde cijfers niet op tafel liggen. De partij heeft in 2010 en 2011 lang genoeg aan het handje van De Wever en co. ­gelopen om die fout niet nog eens te maken.

Betekent dat dan dat CD&V nu al een monstercoalitie op de been aan het brengen is om N-VA buitenspel te zetten, zoals N-VA beweert? Natuurlijk niet. Al was het maar omdat de voorlopige peilingcijfers dat niet toe­laten. Maar er is meer aan de hand. Wie een beetje de zwanenzang van Di Rupo I opvolgt, ziet dat er momenteel bijzonder weinig liefde verloren gegaan is tussen de klassieke partijen. Als er al ooit een front bestond, dan zit het intussen wel vol diepe barsten.

CD&V laat zich voor 25 mei enkel niet te snel versieren. Ze beoefent als het ware een politieke variant van ‘geen seks voor het huwelijk’. Dat heette ooit een christelijke traditie te zijn.