“Het is niet eerlijk om je verantwoordelijkheid toch te nemen als je te moe bent. Ik neem altijd veel hooi op mijn vork, ben met alles bezig. Maar het kostte te veel energie. Ik deed het wel allemaal nog, maar op karakter. Mocht ik frisser geweest zijn, of ik was jonger dan 58 jaar, dan was ik hier zeker nog een vijfde of zesde jaar gebleven”, verklaart de Preud’homme.

Nergens bleef de voormalige doelman als trainer langer dan bij Club Brugge. “Ik heb nooit een reden gehad om te zeggen: “Ik ben hier weg.” In het verleden ging ik weg omdat iets me stoorde of in het geval van Twente omdat ik een ongelooflijke financiële aanbieding kreeg uit Saudi-Arabië. Ik heb nog zulke aanbiedingen gekregen, maar ik zat in een ander moment in mijn loopbaan. Ik wou niet meer per se veel geld verdienen. Ik wou me goed voelen bij een club. Dat is gelukt bij Club Brugge. Die band die ik met deze club heb opgebouwd is ongelooflijk. Ik had dat niet verwacht.”

De kritiek dat afgelopen seizoen misschien wel “het jaar teveel was” voor Preud’homme bij Club Brugge wuift hij weg. “Dat vind ik belachelijk. Een tweede plaats is toch geen rampzalig seizoen? Misschien was de perceptie anders omdat ik eerst ging stoppen, maar toch heb voortgedaan. Of er problemen waren met de spelers? Die zijn er altijd, maar minder dan vorige jaren. We kenden elkaar, we wisten waar we naartoe wilden. Ik had wel nooit verwacht dat zoveel spelers met een gelijkaardig profiel tegelijkertijd in de lappenmand zouden belanden. Ook van het bestuur kreeg ik veel steun. Na Anderlecht, toen we met 2 op 12 stonden in de play-offs, was er wel even een moeilijk moment. Maar toen hebben we een strategie opgesteld om eruit te geraken. Zonder ruzie zijn we tot een oplossing gekomen.”

De pers zal Preud’homme in ieder geval niet missen tijdens zijn sabbatperiode. “We worden als trainer in België vaak als een clown behandeld. Er mag meer respect en bewondering zijn voor de trainers. De ene maand zeggen ze dit, de andere maand het tegenovergesteld. Af en toe denk je nadat je belachelijk gemaakt bent wel eens: doe het maar zonder mij.”

Hoe lang de rustpauze van Preud’homme zal duren, weet hij zelf niet. “Voor mij is het een grote stap in het onbekende want ik heb nog nooit zonder werk gezeten. Wie mij kent, zegt dat ik dit niet lang zal volhouden. Maar zij kunnen niet in mijn hoofd kijken. Ik weet wel dat ik moe ben. Ik moet eerst terug energie opdoen om terug in actie te kunnen schieten. Zeg nooit nooit, maar ik denk niet dat ik ooit een andere club zal trainen in België. Misschien dat ik ooit een half jaar als vriendendienst iemand uit de nood help, maar ik zie het niet meer zitten om een groot project bij een Belgische club op poten te zetten. En de Rode Duivels? Het had al een paar kunnen gebeuren, maar het is niet gebeurd. Het zou mooi zijn, maar ik ben er niet op gefixeerd. Ik weet niet of ze het mij zullen vragen of ik het zou willen doen.”