'Jineks lege kattenspecial gaf Wilders vrij baan om snoezige kant te laten zien'

Op dat moment hadden we al gekeken naar een kat die een glas over een rand duwt terwijl hij over zijn schouder in de lens loert (Jinek: 'Kijk dat hoofd!'), een kat die op zijn achterpoten stond (Jinek: 'Kicken toch') en een kat die niet ver kon springen. Een filmpje van een kat in gevecht met een printer werd geïntroduceerd met de woorden: 'Katten en techniek zijn een heerlijke combinatie.'

Nog zo'n heerlijke combinatie: Geert Wilders en katten. 'Helemaal gek' was hij van ze, zei hij in het vooraf opgenomen interview in de PVV-fractiekamer. Eerst liet Jinek foto's van haar eigen Coco en Zeepje zien. Daarna toonde Wilders op de iPad het twitterprofiel van zijn Pluisje en Snoetje - namen die werden gesuggereerd door zijn volgers, die daarmee niet direct de originaliteitsprijs verdienen.

Was Wilders meer een kriebelaar of een robuuste aaier, wilde Jinek weten. 'Allebei.' Welke stemvoorkeur hadden zijn katten? 'Ze zijn apolitiek.' En mogen ze bij hem in bed slapen? 'Nee.' Gespeeld verontwaardigd: 'Niet?!'

Toen Lola, zijn vorige poes, was overleden zat Wilders die dag 'als een halve zombie' in de Kamer. Och gossie toch, deed Jinek. Het was een item met de journalistieke ruggengraat van een weekdier: onder het mom van satire kon Jinek onder elk gevoel van verantwoordelijkheid wegglibberen. De ophef kreeg ze er gratis bij.

Zou je dit ook doen in verkiezingstijd, vroeg Jort Kelder, 'baasje van Don Carlos en Prince Harry'. Nee, dan liet Jinek zich niet dicteren over welke onderwerpen ze wel en niet met een politicus kon praten. Wilders was overigens altijd welkom, maar hij kwam nooit. Precies de reden dat je hem dus niet vrij baan moet geven als hij alleen zijn snoezige kant wil laten zien.

Wilders zei zelf dat hij niet zo van praatprogramma's houdt ('een uur aan tafel te gaan zitten met allemaal gasten die ik niet zelf heb uitgekozen... ik zit liever met Pluisje en Snoetje op de bank'). De kijker wist hopelijk wel beter, maar Jinek moest vooral lachen om het grapje. 'Kattenmens!', voegde ze er warm aan toe, om zijn aaibaarheid nog wat te vergroten.

De kat is ironie. Een eindeloze reeks geintjes kwam voorbij, met overgeacteerde ernst gebracht. Jan Versteegh over zijn kater: 'Rob heeft mij verteld dat hij mij geaccepteerd heeft als zijn roedelleider.' Jinek over de afwezigheid van haar Coco en Zeepje: 'Ze kunnen de druk van de studio niet aan.' Kelder over zijn zwartharige die thuis was gebleven: 'Hij leest nu Dostojevski.'

Best leuk, ja, maar wel een beetje leeg.