De ‘Kettingreactie Tihange’ moet een van de grootste internationale acties tegen kernenergie van de afgelopen jaren worden. “De mensenketting van 90 km zal wellicht niet onafgebroken zijn, dat is organisatorisch onmogelijk”, zegt Marc Alexander Kempen van de Belgische 11 Maart-beweging, een koepelorganisatie die onder andere Greenpeace, Climaxi en de vakbonden verenigt. “Voor een onafgebroken mensenketting zijn 60.000 mensen nodig. Vandaag zijn er 12.000 à 13.000 inschrijvingen, maar ervaringen met mensenkettingen leren ons dat er vaak nog eens zoveel mensen komen opdagen die niet zijn ingeschreven. Hoe dan ook zal de ketting in de steden en plaatsen waar mensen makkelijk kunnen geraken langer en voller zijn dan er tussenin. Daar zal de ketting wellicht op een creatieve manier worden opgevuld. Uiteindelijk is het toch het symbool dat telt. En dat is de verbondenheid tegen kernenergie, over de landsgrenzen heen. Want ook een kernramp houdt geen rekening met grenzen.”

“Risico is reëel”

De protestactie gaat uit van de brede anti-kernenergiebeweging in ons land, Nederland en Duitsland. Onder andere het Milieufront Eijsden (Maastricht) en de Aachener Aktionsbündnis gegen Atomenergie zijn betrokken bij de organisatie. Samen eisen ze de onmiddellijke sluiting van de kernreactoren Tihange 2 en Doel 3 eisen, de zogenaamde scheurtjesreactoren. “Het is onbegrijpelijk dat het controleorgaan FANC toestemming heeft gegeven voor de heropstart van beide reactoren”, zegt Kempen. “Het risico op de ergste kernramp is reëel aanwezig.”

Kernlobby

Dat het protest eerder vooral uit Nederland en Duitsland kwam en het in ons land opvallend stil bleef, is volgens Kempen te wijten aan de machtige kernlobby in België. “Jan Bens, de baas van het FANC, is de voormalige directeur van de kerncentrale van Doel. Dat is pure belangenvermenging”, zegt Kempen. “De voorbije jaren is er ook een politieke en economische campagne gevoerd om mensen schrik aan te jagen over de sluiting van de kerncentrales. Toen in de winter van 2014 de scheurtjesreactoren Tihange 2 en Doel 3 stillagen en Doel 4 buiten strijd was door sabotage - samen goed voor 3.000 MW - werd de vrees voor een blackout er serieus ingehamerd bij de mensen, met afschakelplannen tot op straatniveau. Maar uit een studie van de energieregulator CREG achteraf bleek dat we op elk moment nog 1.000 MW boven onze strategische reserve zaten. Die hele campagne was dus politieke manipulatie. We kunnen perfect zonder kernenergie.”