Het eerste dossier is de afslanking van de provincies waarbij een ‘Vlaamse basisheffing’ de provinciale opcentiemen moet vervangen. Het probleem is dat die opcentiemen erg verschillen per provincie, van 290 in Antwerpen tot 400 in Limburg. De N-VA van Bart De Wever wil het Antwerpse tarief overal invoeren, maar dat betekent dat de andere provincies en zeker Limburg fors moeten beknibbelen.

Ook de hervorming van het secundair onderwijs lijkt een zwaar examen te worden. Over hoe verregaand die hervorming moet zijn, waren de partijen het vrijdagavond wel in grote lijnen eens.

Het derde grote dossier is dat over de kinderbijslag. Met de zesde staatshervorming zijn die bevoegdheid en de bijhorende 6 miljard euro aan middelen overgeheveld naar de deelstaten. In het Vlaams regeerakkoord staat een hervorming ingeschreven: het huidige getrapte systeem waarbij de bedragen oplopen naargelang de leeftijd en het aantal kinderen verdwijnt. In de plaats komt er een gelijk basisbedrag voor elk kind en mogelijk sociale toeslagen. Voor bestaande kinderen zou er niets veranderen. Vrijdag was een akkoord zo goed als rond: N-VA zou zijn basisbedrag van 150 euro krijgen, Open Vld zijn koppeling aan de aanwezigheid in de kleuterklas, en de christendemocraten hun ruime pakket sociale toeslagen. Vooral bij CD&V moet de opluchting groot zijn, want deze zichzelf verklaarde gezinspartij kan het echt niet maken om met een ‘onvoldoende’ op het hoofdvak thuis te komen.

Vrijdag klonk het dat de zaken goed waren opgeschoten en dat enkel de hervorming van de provincies nog een echt probleem was. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat meester Geert en zijn klasje mogelijk dit weekend nog hun drie goede toetsen op een persconferentie zullen willen tonen. Laten we het hopen, want deze dossiers zijn veel te belangrijk voor partijpolitieke spelletjes.