An Pierlé - Arches: dansen naar orgelpijpen
Op Arches danst An Pierlé naar de pijpen van een kerkorgel, dat een prominente rol inneemt op haar laatste plaat. Ondanks de religieuze présence van een 18de-eeuws Sint-Jacobsorgel, lijkt Arches evenwel méér een gerestaureerde eightiesplaat.
'The Road is Burning' bolstert new wave zoals die op Sinner's Day wordt beleden, terwijl 'There is no Time' klinkt alsof je Bronski Beats 'Smalltown Boy' voor het zingen de kerk uit zou sturen. 'Dragon, JM' schurkt dan weer met zwarte vlerken aan tegen all things gothic.
En voorts hoor je hoe Pierlé nu eens devoot knielt voor het altaar van Kate Bush, om dan weer naar Avalon te varen, waar Roxy Music eerder de mosterd haalde. Een drummachine en Synclavier nemen het daarbij op tegen dit kerkorgel, dat flinke nukken vertoont, en het afwisselend op een hijgen, treuren en fulmineren zet.
Goed: uiteindelijk blijft de epifanie nét uit. Maar wat zich wel openbaart, is een knappe plaat waarop onrust woekert en een donkere onderstroom je elk ogenblik te grazen dreigt te nemen. Jawel, God vind je op de vreemdste plekken. (PIAS)
Arches wordt voorgesteld op 12/5 tijdens Les Nuits Bota.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
