Het ergeren hield echter niet op. Een minuut later waren niet de refs en zijn assistenten maar de Anderlecht-spelers zelf de bron van ergernis. Wat bezielde hen om zo passief naar die strafschop te staren? N’Sakala en Acheampong stonden half slapend naar Kokorin te kijken. Zelfs in ons provinciaal voetbal lopen er bij een strafschop minstens twee verdedigers het eigen strafschopgebied in om een eventuele gestopte bal of poging op de paal weg te werken. Doorgaans gebeurt dat door de gretigheid nog veel te vroeg, als de bal nog niet getrapt is. Dus niet bij Anderlecht in een wedstrijd met zicht op de 1/8ste finales van de Europa League. Er wordt naar de onervarenheid gewezen, maar dat is iets te gemakkelijk. Ouwe rot Olivier Deschacht stond als verdediger zelfs niet op de rand van het strafschopgebied om bij de redding van Proto in te grijpen.

Een spijtige zaak. Want nu komt er nog een jaartje bij. Sinds de afschaffing van de Europabeker voor Bekerwinnaars in 1997 slaagde ons land er nog altijd maar één keer in om met twee clubs de 1/8ste finales van een Europabeker te bereiken. Dat was in 2009-10, toen Anderlecht tegen Hamburg SV sneuvelde en Standard pas in de kwartfinales tegen dezelfde Duitse tegenstander onderuitging.

We mogen hopen dat Club Brugge nu voluit voor die kwartfinale gaat. De kans dat ze de Europa League zullen winnen, is met de groep potentiële tegenstanders klein, maar een kwartfinale geeft het seizoen nog meer glans.

Dat Club drie dagen voor de bekerfinale de terugwedstrijd in de 1/8ste finales speelt, is ongelukkig en kan ­zeker een nadeel zijn. Het betekent echter alleen maar dat Club aan een goed seizoen bezig is. Het is niet door er doorlopend over te praten dat Michel Preud’homme het drukke programma kan veranderen.

Eerst maar eens zien hoe Anderlecht dit verlies verwerkt in de competitie. KV Kortrijk, de ploeg in vorm, is zondag uit op een zoveelste stunt.