De vliegroutes zijn slag om slinger verlegd, na een ­zoveelste protest. Dat gebeurde altijd met hetzelfde argument: de vluchten moesten beter worden gespreid om de druk op de leefbaarheid ‘beter te verdelen’. Al die jaren veranderde het vliegplan ook uit electorale belangen, soms zelfs om burgemeesters van de eigen partij te ­bedienen. De regering-Di Rupo heeft met dit rottende dossier weinig gedaan, en krijgt er postuum de rekening voor. Binnen drie maanden twee van de belangrijkste routes wijzigen – wat volgens de luchthaven onmogelijk is – of een dwangsom die kan oplopen tot 36 miljoen. De onderhandelingen voor de federale ­regering zullen er niet makkelijker op ­worden. In het ­regeerakkoord moet een ­definitieve oplossing op­genomen worden. En dat met de MR aan boord, die in de rijkere Brusselse gemeenten burgemeesters heeft zitten. Begin er maar aan als Vlaamse partijen. Door het vonnis komt de overlast sowieso terug over de Vlaamse gemeenten.

De grootste hinder over het meest dichtbevolkte gebied sturen: je kan de rechter moeilijk ongelijk geven als hij dat afkeurt. Het is wel cynisch dat het Brussels Gewest nu de overwinning viert. De politici hebben er het brede burger­protest dat was ontstaan electoraal gekaapt met deze ­gerechtelijke stap. En dat terwijl het gewest de grootste dwarsligger is in het dossier. Wel de lusten, niet de ­lasten van de nationale luchthaven, is al die jaren het motto. Als de hoofdbekommernis van alle politici echt de volksgezondheid is, dan geven ze het dossier in handen van een stel technocraten die op basis van wetenschappelijke ­parameters de boel herberekenen waardoor ­iedereen gelijkelijk deelt in de last. Het liefst met buitenlandse experts die iets kennen van het spreiden van ­geluidsoverlast maar nooit over communautaire conflicten hebben gehoord.

Alleen is leefbaarheid niet de echte reden van het ­gevecht om de luchthaven van Zaventem