“Bernard hield van zijn vrouw”, zei Isabelle, die van haar broer te horen had gekregen dat hij verliefd was geworden op een “formidabel” iemand. “Nadat ik ze de eerste keer gezien had, vond ik haar een knappe, charmante vrouw.” Daarna ging het over de problemen van slachtoffer Véronique Pirotton. “Als ik nu in niet bepaald lovende termen over haar spreek, is dat niet uit gebrek aan respect, maar om de waarheid te zeggen.”

“Op de dag dat ze de eerste keer de familie van de beschuldigde zag, had ze te veel gedronken”, getuigde Wesphael. “In mei of juni 2013 had Bernard me gezegd dat het niet ging, dat hij ongelukkig was. ‘Ze drinkt, maar ik denk dat we eruit komen’, zei hij.” Isabelle had van haar broer gehoord dat Pirotton een aantal zelfmoordpogingen achter de rug had, maar ze had zelf nooit gezien dat het slachtoffer gewelddadig was.

Toen Isabelle het nieuws vernam dat haar broer zat opgesloten en dat Pirotton dood was, ging ze hem bezoeken. “We dachten dat men hem ging bevrijden”, zei Wesphael. “Het is onmogelijk dat hij zijn vrouw gedood zou hebben. Hij is daartoe niet in staat. Ik ken hem, hij weigert geweld te gebruiken.” Isabelle wist dat haar schoonzus naar zee ging en dat haar broer Pirotton wilde vervoegen. “Ik heb hem gezegd dat hij haar wat afstand moest geven, maar hij zei dat hij dat niet wilde.”

Ook Patrick D., al lang bevriend met Bernard Wesphael, kwam aan het woord. Hij was eind september 2013 nog bij het koppel, en heeft het over een aangename avond. Patrick D. wist van Wesphaels plannen om apart te gaan wonen, zonder dat hij met het slachtoffer wilde breken. “Het was duidelijk dat hij ontgoocheld was om haar zo te zien instorten.” De getuige klaagde, zoals eerder tijdens dit proces, over de vertaling van wat hij tijdens de ondervraging door de Brugse onderzoekers gezegd had.