Als commitment player doet hij met zijn agenda immers niet meer wat hij wil. De ATP, die het proftennis bestuurt, ziet de topspelers uiteraard graag in de topevenementen. Vandaar dat ze verplicht zijn om naast de vier Grand Slams ook de Masters finale (voor zover geselecteerd), acht Masters 1000 en minstens vier ATP 500-tornooien op hun kalender moeten zetten. De voorbije campagne speelde Goffin drie Grand Slams (hij was geblesseerd voor de Australian Open), 3 Masters 1000 en 2 ATP 500-tornooien op een totaal van 25.

De mogelijkheid om ergens relatief gemakkelijke punten (en dito prijzengeld) te gaan rapen wordt dus behoorlijk beperkt. Vanaf nu wacht hem constant concurrentie zoals hij die de jongste weken kreeg voorgeschoteld in Basel en Parijs. Raonic, Federer, Rosol, Ferrer, etcetera. Bijna iedere week een klapper. Een nuchterling als Goffin laat er zich echter niet zo gemakkelijk uit zijn lood slaan. ‘Ik fixeer me niet op cijfertjes en dergelijke. Ik wil gewoon mijn niveau verder opkrikken. Lukt dat, dan volgt de rest vanzelf. Loodst het me naar de top tien, tant mieux. En zo niet: tant pis.’